Kararımız
F1 24’ün, temel Kariyer Modu ve fazlasıyla bağışlayıcı Dinamik Yol Tutuş sistemi de dahil olmak üzere yeni eklemeleri ve değişiklikleri çoğu zaman yarardan çok zarar getirir ve bu da oyunu en fanatik hayranlar dışında herkes için sağlam ama atlanabilir bir giriş haline getirir.
F1 24 2020 ve 2021 sürümlerini inceledikten ve son iki girişi atladıktan sonra EA’nın yarış serisine yeniden girişim. Özellikle uzun bir aradan sonra tekrarlanan iyileştirmeleri görmek için her zaman istekliyim, ancak – ne yazık ki – F1 24’ün yeni özellikleri ilgimi çekemedi, yenilenen Sürücü Kariyeri gibi bazı modlar hayal kırıklığı yarattı ve Dinamik Yol Tutuş sistemi seriyi sorgulamama neden oluyor. yön.
Burada azınlıkta olabilirim ama en çok kariyer modları olan spor oyunları ilgimi çekiyor. Hiçbir şey bir çaylak olarak başlayıp zirveye doğru tırmanırken kendinizi yolculuğa ve dramaya adamanın yerini tutamaz. Ne yazık ki F1 24’te durum böyle değil çünkü bu sene Brakeing Point hikaye modu yok. Bunun yerine, Sürücü Kariyerinde beni heyecanlandırmayan ince ayarlar var.
Sürücü Kariyeri artık F1 simgelerini ve F2 rakiplerini seçmenize olanak tanıyor. Ancak, F1’in büyük liglerine çıkmadan önce, Filipinli karakterimi oluşturarak, ek EXP kazanmak ve nitelik puanları kazanmak için F2’de kısa bir süreyi tamamlayarak bu moda başladım. Ferrari ile bir yıllık sözleşme imzaladıktan ve daha fazla Ar-Ge yükseltmesinin ve işlevinin kilidini açmanın bir yolu olan Tanıma sistemini öğrendikten sonra, durumumun sezon boyunca performansımla çok az ilgisi olduğunu fark ettim. Bunun yerine sistem öncelikle takım arkadaşınızınkiyle karşılaştırıldığında sizin genel puanınıza dayanır.
Çin, Belçika ve Las Vegas’taki pistler de dahil olmak üzere 24 yarışla tam bir sezon oynadım (Portekiz varsayılan olarak aktif değildir ancak seçilebilir). Bu yarışların çoğunu kazanmış biri olarak (takım arkadaşım Charles Leclerc’in bazen en iyi ihtimalle üçüncü sırada yer almasıyla) kendimi hâlâ %36 ile %64 arasında bir Tanınma dezavantajında buldum (yalnızca ilk yükseltmenin kilidini açıyorum). Sistemin sezon boyunca birden fazla zaferi göz ardı ederek daha yavaş bir ilerlemeyi tercih ettiğini görmek sinir bozucuydu.
Benzer şekilde, diğer inşaatçılarla pazarlık yapmamı sağlayan gizli toplantı mekanizması da en iyi ihtimalle yetersizdi. Her sezon sadece bir organizasyonla ilgilenebiliyordum ve bunlar belirli aralıklarla birbirinin aynı üç ara sahne olarak gösteriliyordu. Eğer kendi ekibiniz bu alışverişi keşfederse bu sizin Tanınmanızı da olumsuz yönde etkileyebilir.
Daha da kötüsü, birçok Ar-Ge kaynağı uygulama çalışmalarından geldiğinden ve bunları atladığımdan, harcayacak çok az şeyim kaldı. Ayrıca öncelikle ortağımın Ar-Ge seçimlerine de güveniyordum, bu da zaten çok az girdiye sahip olduğum için Ar-Ge sürecini otomatik hale getirebileceğim anlamına geliyordu.
Leclerc’ten bahsetmişken, oyun onu Takım Arkadaşı Rekabeti kategorisine yerleştirmişti. Diğer iki potansiyel rakibim, şampiyonluk puanı ve genel reyting açısından en yakın olana bağlıydı. İlk başta bunun daha dinamik etkileşimlere yol açıp açmayacağını merak ettim ama durum böyle değildi. Örneğin, Lance Stroll’den (80 RTG) Oscar Piastri’ye (84 RTG) ve George Russell’a (87 RTG) yükseldikçe Sürücü Derecelendirme Rekabeti değişti. Ara sahneler, röportajlar veya etkileşimler yoktu. Her şey, bazen onları geçmeyi başarırsam bir özelliğe yönelik deneyim puanları alacağım bir menü ekranı/paneliydi.
İlerleme, diğer modlarda kullanabileceğiniz çeşitli kişiselleştirme seçeneklerini (ör. görünümler, çıkartmalar, kasklar, takım elbise ve gündelik kıyafetler) içerir. Ne yazık ki çoğu kozmetik oyun içi mağazada bulunur ve yalnızca Pitcoin premium para birimi kullanılarak satın alınabilir. Ayrıca karakterimin koleksiyoncu hatıralarıyla dolu bir malikanede yaşadığını ve bedelinin yarış galibiyetleriyle değil, ücretsiz savaş biletinde seviye atladığımda Pitcoin kazanarak ödendiğini görmek de biraz sarsıcıydı.
Sürücü Kariyeri sezonlarında oynarken MyTeam’e de bir şans vermeye karar verdim. Önceki yıllarda bu modu beğenmiştim ancak F1 24’ün bu modu ne kadar az karıştırdığını görünce şaşırdım. Hâlâ basın röportajlarına katılıyor, haftalık aktiviteler belirliyor, sponsor hedeflerine ulaşıyor ve Ar-Ge yükseltmelerini atıyordum; sadece gerekli adımları atıyordum. Sonuçta, takım arkadaşım olarak Michael Schumacher ile yarışmak ve (Sürücü Kariyerine kıyasla) daha fazla dahil olmak, normalde değişmeyen bu modun öne çıkan özellikleriydi.
Ayrıca, hızlı erişimli tekli yarışları, grand prix’leri ve zamana karşı yarışları etkileşimli bir menü veya süitle değiştiren, geri dönen F1 Dünyası özelliği var. Ayrıca favori kurucunuzu ve sürücünüzü seçebileceğiniz ve aynı seçimleri yapan diğer oyuncuların sıralamalarını/puanlarını görebileceğiniz FanZone da bulunmaktadır. F1 oyunlarında topluluk etkileşimleri, ligler veya çok oyunculu oyunlarla pek ilgilenmeyen biri olarak bu modu oldukça ilgi çekici buldum. Kilometreniz değişebilir.
Bu arada Dinamik Kullanım’ın tartışmalı bir değişiklik olduğu ortaya çıkacak. Hem gamepad’i (Logitech F310) hem de yarış direksiyonu artı pedal kurulumunu (eski ve ucuz bir PXN V3 Pro) kullanırken rahat olsam da, kullanım biraz zordu kapalı bu yıl. Örneğin, Imola’daki ‘sosis kaldırımları’ genellikle keskin dönüşlerde frenlemeyi gerektirir, ancak bu sefer onları neredeyse hiç terlemeden hızla geçtim.
Lastikler artık inanılmaz derecede güçlü bir kavramaya sahip ve yüzey ne olursa olsun çekiş gücü kazanıyor. Önceki oyunlarda hata yaparsam arabamın kontrolden çıkmasına neden olan rayların kenarlarındaki çakıllar, dikkatli kaydırmalarla kolaylıkla göz ardı ediliyor. Hatta bir noktada bazı asistleri yanlışlıkla etkinleştirmediğimi doğrulamak için ayarlarımı tekrar kontrol etmek zorunda kaldım. Tüm bunlar, F1 24’ün aşırı derecede affedici bir kullanım hissine yol açıyor, bu da gamepad kullanıcılarına yardımcı oluyor ancak oyunu çok kolay hale getiriyor ve bazı açılardan gerçekçi olmaktan çok arcade tarzı hale getiriyor.
Sürücü yapay zekası da hayal kırıklığı yaratacak derecede öngörülebilir olmaya devam ediyor. Herkesin sanki kasiyerin alışverişlerini taramasını bekliyormuş gibi mutlu bir şekilde dar dönüşlerde sıraya girdiğini fark ettim. Hiç kimse riskli ya da gizli hareketler yapmadı, bu da benim küçük çarpışmalardan ve virajlardan kurtulmamı sağladı. Azerbaycan, Singapur ve Monako gibi daha dar pistlerde kargaşaya neden olarak Manila merkezli sürüş becerilerimi test ederken daha çok eğlendim. Max Verstappen ve Lando Norris’e çarpardım, onları duvara çarpardım ve grubun geri kalanının durmasına neden olurdum, birçok sürücü hareket etmeye ve yeni bir yol bulmaya isteksiz oldukları için diskalifiye edilirdi.
Performans açısından şikayet edecek bir şey bulamadım. F1 24, gerçek sürücü modelleri ve manzaralı parkurlar söz konusu olduğunda etkileyici bir görsel kaliteye sahiptir. Nvidia RTX 3080, Intel i9-10900K ve 32 GB RAM ile en yüksek F1 24 ayarları seçiliyken 4K çözünürlükte oynayabildim; performans kıyaslaması benim de ortalama 100 fps civarında olduğumu belirtti. Benzer şekilde, ses ve ses efektleri, motorların her virajda ve hemen kükremesiyle benzersiz bir hız sağlar.
VR Modunu da kısa da olsa denedim. Deneyim yeterince istikrarlı olsa da (kafamı hareket ettirdiğimde ekranın tamamı sarsılmıyordu ve sallanmıyordu), kenarlardaki dokular bulanık ve pürüzlüydü. Ancak bu özelliği çok sert bir şekilde yargılayamam çünkü kabloyla bağlı bir Quest 3 kulaklık (ve bunda bir USB Tip-A) kullanıyorum.
F1 2024 sonuçta seriye olan tutkumu yeniden alevlendirmeyi başaramadı. Kariyer Modu pek etkileyici değil; hatta tek kişilik Sürücü Kariyerinin MyTeam veya F1 World ile birleştirilmesi gerektiğini söyleyecek kadar ileri gidebilirim. Bu arada Dinamik Kullanım, gerçekçilik ve sürükleyicilik pahasına işleri çok kolaylaştırıyor. En son özellikler ve eklentiler bu kadar değişken kalitede olduğundan, en fanatik F1 yarış oyunu hayranları dışında kimsenin satın almasını garanti edecek kadar ürün yok.
oyun-2