A­u­s­t­i­n­ ­B­u­t­l­e­r­,­ ­T­o­m­ ­H­a­r­d­y­ ­v­e­ ­J­o­d­i­e­ ­C­o­m­e­r­’­ı­n­ ­‘­T­h­e­ ­B­i­k­e­r­i­d­e­r­s­’­ ­S­e­t­i­n­d­e­ ­Y­a­k­a­l­a­n­m­a­s­ı­ ­(­Ö­z­e­l­ ­F­o­t­o­ğ­r­a­f­l­a­r­)­

Jeff Nichols’un Bisikletçiler en Amerikalı alt kültürlerden biri olan motosiklet çetelerine heyecan verici bir bakış. Film, 1960’lı yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’nin açık yollarında bisiklet sürüleri halinde sopayla sürmenin vahşi özgürlüğünün, bir motorcu çetesinin şiddetli şiddetine ve vahşi kargaşasına dönüştüğü dönemde geçiyor. Başrollerinde Austin Butler, Jodie Comer ve Tom Hardy’nin yer aldığı, Chicago’daki yasa dışı bir motosiklet çetesini konu alan uzun zamandır beklenen film, daha önceki gösterim tarihi olan 1 Aralık’tan sonra 21 Haziran’da gösterime girecek.

Odak Özellikleri filmi, ilk kez 1960’ların başında Sivil Haklar hareketini belgeleyen fotoğraflarıyla dikkat çeken fotoğrafçı Danny Lyon’un çalışmalarından ilham alıyor. Onu takip etti ve ardından Outlaws Motosiklet Kulübü’nün Chicago bölümüne katıldı. 1963’ten 1967’ye kadar binlerce fotoğraf çekerek kulüp üyelerinin ve daha da önemlisi onların eşleri ve kız arkadaşlarının katılımını sağlayan röportajlar yaptı ve bunları gelecek nesiller için kaydetti. Onun kitabı Bisikletçiler1968’de büyük beğeni toplayan, modern fotoğraf röportajında ​​hâlâ bir mihenk taşıdır.

Yeni filmin vizyona girmesiyle aynı zamana denk gelen yeni bir fotoğraf kitabı da yayınlandı Vandallar: Bisikletlilerin FotoğraflarıInsight Editions tarafından New Regency ortaklığıyla yayınlandı. 160 sayfalık ciltli kitabın filme görsel bir eşlik etmesi amaçlanıyor ve Bryan Schutmaat ve Kyle Bono Kaplan tarafından çekildi.

Bir fotoğraf kitabına dayanan bir film hakkında bir fotoğraf kitabı çok metadır. Düşünce sürecini açıklaması istendiğinde Schutmaat şunları söylüyor: Hollywood Muhabiri fotoğraf projesiyle ilgili olarak, “Sadece konunun hakkını vermek istedim. Bisikletçiler o kadar ufuk açıcı bir fotoğraf kitabı ki Danny’nin fotoğraflarını doğrudan taklit etmeye çalışmak göz korkutucu olurdu, bu yüzden bir fotoğrafçı olarak hâlâ büyük ölçüde kendimdim. Bu zorluk hakkında Austin Butler’la kısaca konuştum. Elvis’i canlandırırken doğrudan bir taklit yapmıyordu ama Elvis’in ruhunu yanında taşıyordu ve onu anlatılmamış şekillerde kanalize ediyordu. Danny Lyon taklidinin fotografik eşdeğerini yapmaya çalışmadım ama çekim yaptığım günlerde Danny’nin merak duygusunu, canlılığını ve tarzını aktarmaya çalıştım.” Kaplan şunu ekliyor: “Yalnızca anlatının fotoğrafını çekmeyi değil, aynı zamanda Danny’nin çalışmalarına saygı göstermeyi de gerektiren bir filmin parçası olmak, çok derin bir bağ gibi hissettirdi. Özünü yakalamak Bisikletçiler Danny’ye ve büyüleyici hikayeleri korkusuzca belgeleyen o dönemin fotoğrafçılarına bir övgü oldu.”

Yönetmen Nichols uzun zamandır Lyon’un çalışmalarının hayranıydı. “Garip bir şekilde, onunla tanışmadan önce onu internette ve web sitesinde takip etmeye başladım. Kasvetli Güzellik,” diyor filmi bir araya getirmek için on yıldan fazla zaman harcayan Nichols.

Filmin gerçekleşmesi için geçen yılları küçük bir kahkahayla şöyle açıklıyor: “Sanırım bunun büyük bir kısmı, bunu nasıl başaracağımı tam olarak bilmememdi.” “Dürüst olmak gerekirse bu hikayeyi nasıl anlatabileceğimi anlamak için birkaç büyük engel gerekti. Birincisi, onu ne kadar kurgulayacağımdı ve bu bana kitaptaki o muhteşem röportajları alıp etrafta dolaştırma, parçaları bir araya getirme ve amalgam karakterler oluşturma konusunda bana çok fazla özgürlük verdi. Fotoğraflara baktığımda hissettiklerimi hissettiren bir film yapma konusunda tematik olarak özgürdüm ve belirli bir tarihe bağlı değildim.”

Nichols ve Lyon 2014’te bir araya gelerek projeyi tartışmaya başladı ve Lyon sonunda Nichols’un kaynak materyale erişmesine izin verdi. “Jeff, yaptığım tüm baskılara ve kontakt baskılara bakabildi, böylece herkesin nasıl göründüğünü ve nasıl giyindiğini görebiliyordu.” Lyon anlatıyor TR e-posta yoluyla, “En değerli kaynak, daha sonra filmdeki karakterler olacak olan tüm ‘kahramanlarım’ ile yaptığım orijinal ¼ inçlik ses kasetleriydi. Böylece Jeff ve oyuncular tam olarak nasıl konuştuklarını duyabildiler ve oyuncular da bunu yeniden yaratmak için harika bir iş çıkardılar.”

Filmi izlerken, bu oyuncuların (Hardy, Comer ve Butler’ın yanı sıra Boyd Holbrook ve Mike Faist’in) bu gerçek hayattaki karakterlerin yalnızca seslerini ve tavırlarını değil, aynı zamanda onların yollardan yıpranmış, karmakarışık hayatlarını da nasıl somutlaştırdıklarını görmek esrarengiz. Comer’in 1960’lardaki Orta Batı vokal ifadelerinden Hardy, Butler ve oyuncuların proje boyunca giydiği dönem derileri ve yamalarına kadar bu küçük, doğru ayrıntılar filmi oluşturuyor. Ayrıca dublör koordinatörü Jeff Milburn’ün küratörlüğünde sergilenen, döneme uygun Harley-Davidson motosikletlerinden de özellikle bahsetmek gerekiyor. Geçen sonbaharda filme ilişkin incelemesinde, TR bunu “dışarıdakilere yönelik muhteşem, şiddetli bir aşk mektubu” olarak adlandırdı.

Lyon’un, ufuk açıcı kitabındaki uzun zaman önce kaybolan karakterleri artık beyazperdede gördüğünde ne hissettiğine gelince, şöyle diyor: “Onları her zaman romantikleştirdim ve çoğuna saygı duydum. Bu yüzden efsane olarak ve beyazperdede yaşamaya devam etmeleri mantıklı. Ama bu benim için kişiseldi Cal [played by Holdbrook in the film] gerçekten kulüpteki en iyi arkadaşımdı ve Kathy’ye deli oluyordum [Comer]. Bu yüzden benimle bu şekilde konuştular. Birinin sizi önemsemesini istiyorsanız, önce siz onu önemsemelisiniz.” Kendisini de filmde görmenin sürpriz olup olmadığı sorulduğunda Lyon şunları söylüyor: “Tabii, neden olmasın? Ben de çoğu kadar deliydim ve Triumph’umu Chicago sokaklarında sürmeyi seviyordum.”

Ancak 82 yaşındaki fotoğrafçının o kanun kaçağı motorcu ruhunu yeniden hissetmesini sağlayan şey, sete yaptığı ziyaret oldu. Lyon, “Eski, havalı Triumph’umu sete park ederken görmek, önce üzerine oturmak, sonra muazzam bir kükremeyle onu çalıştırıp gün batımına doğru yola çıkmak istemekti” diyor. “Sette herkes dehşet içinde bana baktı.”