Meslek hayatımda yorumcu olarak görev yaptığım ilk müsabaka, bir Reggina-Roma maçıydı. Sene 2005’ti. Kenarda Spalletti, sahada Montella vardı. Spalletti, o yıllarda Roma’da genellikle santrforsuz bir düzen benimsiyor, Totti’yi 9 numara rolünde kullanıyordu. Klasik santrfor Montella’yı pek oynatmıyordu, sonra da Premier Lig’e kiraladı zaten. Ancak Montella’nın o dönemde Spalletti’nin dehasından etkilendiğini düşünüyorum ben. Dün de zaten klasik santrforsuz oynadık; maça en uçta Yusuf-Barış’la başlayıp, Abdülkadir-Kenan’la bitirdik.
iKiSi DE ‘YOĞUNLUK’ OYUNU OYNUYOR
İki hoca da birer ‘yoğunluk’ oyunu oynuyorlar. Takım boyları kısa. Geriden pasla, rakibini üzerine çekip aniden oyunun yönünü değiştirmeye çalışarak çıkıyorlar. Öne kalabalık baskıya gidiyorlar, üçüncü bölgede pres yapıyorlar. İki takım da rakiplerinin tamamlayamadığı hücumların, etkisiz kornerlerin dönüşünde tehlikeli. Ancak İtalya’nın bizden farkı sette de etkili olabilmesi. Biz çoğunlukla geçiş kovalıyoruz. İtalya ise özellikle ikinci devrenin ilk yarısında sete yerleşerek de oynayabildiğini gösterdi bize.
BiZ NASIL GOL ATACAĞIZ?
Son iki ay içinde oynadığımız Macaristan, Avusturya ve İtalya maçlarından sonra milli takımın bize hissettirdiği şu: Kuntz dönemine göre taktik olarak daha güçlüyüz. Sahaya yerleşimimiz, alan parselasyonumuz, çıkış planlarımız etkileyici. Ancak duran top setleri dışında biz nasıl gol atacağız, onun yanıtını göremiyoruz sahada. Bence Montella’nın şu iki konuyu gözden geçirmesinde fayda var:
1- Golcü özellikleri olan Semih Kılıçsoy, Arda Güler ve İrfan Can’ı 11’e monte etmenin yolları aranmalı.
2- Ne Mert Müldür ne de Cenk Özkaçar orijinal sol bek değiller. Kadroda Ferdi Kadıoğlu’nun alternatifi yok. Rıdvan Yılmaz’ı kadroya eklemek için hâlâ çok geç değil.