Kocamla çok ama çok severek evlendim, deliler gibi aşk dolu günler geçirdik... Ta ki kaynanam ve görümcem bu aşkı kıskanmaya başlayana kadar...
Kocam evde yokken bana çok laf sokarlardı, bazen çok iyi davranıp ağzımdan laf alırlardı, ben de onlarla kaynaşıp kendimi sevdirebilmek için onlara uyum sağlamaya çalışır düşünmeden konuşurdum. Çünkü gerçekten birini anne ve birini de abla olarak görürdüm...
Meğer benden aldıkları lafları, şaka olsun gerçek olsun, gidip başkalarına anlatırlarmış...
Bunları duyunca hesap sormaya başladım ve öyle demek istemedik, bilerek demedik, kalbimizde kötülük yok deyip hep beni ikna ederlerdi...
Bu süreç hep böyle devam edince sonunda eşime söylemeye karar verdim. İlk başta benimle birlikte savaştı ama sonra o da onlar gibi olmaya başladı...
Eşim yokken hayatı bana zindan ederlerdi, o gelince melek olurlardı, sanki onlar hiçbir şey yapmamış hiçbir olay yaşamamışız gibi davranırlar, eşime şirin görünmek için ellerinden geleni yaparlardı. Ama benim çok ufak bir hatamda yüzleri sirke satardı.
İşin garibi görümcem evli olmasına rağmen sürekli bizimle iç içeydi. Kocasından benim kocamla ilgilenip temel ihtiyaçlarını gidermesini isterdi...
Ben kocamın gözünü açamadım, artık her gün kavga eder hale geldik. Bana aşk dolu gözlerle bakan adam artık nefret ve öfkeyle davranmaya başladı, hatta dozu artırıp şiddet uygulamaya yeltendi...
Çok emek verip mücadele ettim ama sonunda dayanamadım pes ettim; güzel giden evliliğimi bitirme kararı aldım...
Çünkü eşim dengeyi kuramadı, ailesiyle benim aramda köprü olamadı. Onların yanında beni azarladıkça onlar bundan güç alarak psikolojimle oynadılar.
“Sabretseydin” demeyin sakın! İnanın çok sabrettim, çok emek verdim. Bir kadın, kaynana ve görümceyle mücadele etmek zorunda kalıyorsa bu hata kocaya aittir. Çünkü o iki kadın duracakları yeri bilemedi ve sonuç olarak bizim evliliğimiz bitti...
Sözüm genç okurlarınıza, siz siz olun çekirdek ailenize üçüncü kişileri asla karıştırmayın, kavga etseniz bile onlara yansıtmayın. Evlilik 2 kişiliktir. Çocuk bile büyüyünce yuvadan uçup gidiyor.
◊ Rumuz: Evlilik 2 kişiliktir
YANIT
Sevgili kızım, çok doğru bir yorum yapmışsın, “bir kadın kaynana ve görümceyle mücadele etmek zorunda kalıyorsa bu hata kocaya aittir” diyorsun.
Evet elbette. Bu durumun sebebi kocalardır. Kocanın idaresizliğidir.
Eğer kayınvalidenin ya da görümcenin isteyerek ya da istemeyerek ortaya attığı lafları, hataları sürekli eşlerine aktarıyor, ona karşı bu yüzden tavır içinde oluyorsa bu o erkeğin kişiliğinin hâlâ oturmamış olduğunu gösterir.
Hatta hâlâ çocukluktan çıkamamış, hâlâ annesinin ablasının etkisiyle hareket ettiğinin en önemli işaretidir.
Bu durum kolay kolay düzelmez maalesef. Bir erkek evlendikten sonra kendi ailesini kurduğunun, artık annesinden babasından, kız kardeşlerinden ayrı bir yuvası olduğunun farkına varamamışsa hâlâ, o olgunluğa erişememiştir.
Bu yüzden sen ve senin gibi kadınlar işte bu anlattığın acıları çekmeye mahkûmdurlar.
Boş yere bu adamın değişmesini beklememeli. O hep annesinin prensi, ablasının vazgeçilmesi delikanlısı olarak kalacaktır. Her hareketi beğenilen, her davranışı onaylanan, asla hata yapmayan prenstir o…
Bunlarla mücadele edemezsin kızım. Çünkü karşında iki değil 3 kişilik bir güç var. Eğer eşin sana “onlar benim annem, ablam, benim bir başka kadını sevmemi hâlâ kabullenemediler, hoş gör, ben senin yanındayım. Seni üzmemeleri için elimden geleni yaparım,” deseydi. Tamam da ama böyle görünmüyor. Bu nedenle kararını ver.
Hayatına yazık etme…