Eğer ölüm ve vergiler kaçınılmazsa neden şirketler vergilere bu kadar hazırlıklı ama ölüme hazır değiller?
“Annem ve babamın ikisini de üniversitede kaybettim ve başlangıçta deneyimlerime dayanarak bir iş kurmaya ilgi duymadım” dedi. yas kurucu ortağı Elijah Linder.
Linder’in kaybının hemen ardından bir şirket kurmak uzak bir ihtimaldi. Ancak 2020’de kurucu ortak Matt Tyner’ın annesi öldüğünde ikisi, deneyimlerini biraz daha az berbat hale getirebilecek bir şey inşa etme fikrine kapıldılar.
Linder, “Girişimcilik tutkum vardı; bir sorun ve peşinden gitmeye değer bir görev görene kadar bekledim” dedi.
Indianapolis merkezli ekip, CEO Justin Clifford ile birlikte, en fazla etkiyi nerede yaratabilecekleri konusunda daha iyi bir fikir edinmek için kayıp yaşayan insanlarla bir dizi röportaj gerçekleştirdi.
“Bu sohbetlerde insanlar ‘İşte kimleri kaybettik, işte onları ne zaman kaybettik’ diyordu. Clifford, TechCrunch’a şöyle dedi: “İşte menajerimin tepkisi şu şekildeydi.” “Ve şöyle oldu: ‘Bir dakika, neden şu anda menajeriniz hakkında konuşuyorsunuz?’”
Bereave, insanların işyerinde kederle baş etmeye çabaladıklarını açıkça ortaya koydu. Bereave, işverenlere satmak için, ihtiyaç anında çalışanlarına sunabilecekleri bir B2B ürünü geliştirdi. Platform, kayıp yaşayan insanlara yönelik kaynakları katalogluyor ve sevdikleri birinin ilişkilerini kapatma adımlarında onlara yol gösteriyor. Şu ana kadar şirketin, çalışan sayısına bağlı olarak yıllık ücret ödeyen yaklaşık 12 müşterisi var; 100 çalışanı olan bir şirket yılda 1.000 dolar ödeyecekken, 1.000 çalışanı olan bir şirket 5.500 dolar ödeyecek.
Clifford, “B2B’ye giren ölüm teknolojisi şirketlerinin çoğu çok niş şirketler; danışmanlık yapıyorlar ya da bulmacanın bir veya iki parçasına odaklanıyorlar” dedi. “Yapmaya çalıştığımız şey, işletmeler için tek bir kaynak olduğundan emin olmak amacıyla her şeyi bir araya getirmek.”
Yasın zihinsel bedeli, biri öldüğünde yapılması gereken çok sayıda görev listesiyle birleşebilir; ölen kişinin yaşayan akrabaları vergiler, sigorta iptalleri, kredi kartı ve banka hesabı transferleri, vasiyetnameler ve daha fazlasını yönetmek zorunda kalır.
Clifford, “Bütün fikir şu ki, düşünmek zorunda değilsiniz” dedi. “Önünüzde koca bir kontrol listesi var.”
Bir kriz anında bu tür kontrol listeleri çok değerlidir; bu modelin diğer İK ürünlerinde de bulunmasının nedeni budur. Uzun HaşhaşÇevrimiçi taciz ve saldırılarla mücadele eden çalışanlara dijital güvenlik rehberliği sunan bir şirket, aynı zamanda adım adım kontrol listeleri de kullanıyor.
Ölüm nedeniyle birkaç günlük izin vermenin ve belki bazı danışmanlık seanslarının ötesinde, işverenlerin bu alanda çoğu zaman fazla desteği yoktur. Dolayısıyla işveren tarafında Bereave, bir çalışanın kayıp durumunda nasıl destekleneceğini veya bir çalışanın vefat etmesi durumunda ne yapılacağını özetleyen kaynaklar sunuyor. Bu kaynaklar aynı zamanda ekip üyeleri için de faydalıdır; kayıp hakkında hassas bir şekilde nasıl konuşulacağını ve hatta yas tutan bir aileye ne tür yiyecekler sağlanacağını açıklayan modüller de içerir.
“İşteki diğer her şeyi planlıyorsunuz. Birisi doğum iznine veya başka bir tür FMLA’ya giderse ne olur? dedi Clifford. “Planlanmış şeyler oluyor ve bu onlardan biri değil.”
İşverenlere satmak üzere yazılım geliştirme kararı akıllıcadır. İK departmanlarının bireysel insanlardan ziyade bu tür kaynakları arama ve ödeme yapma olasılığı daha yüksektir ve Bereave’in kurucularının araştırmalarında öğrendiği gibi cenaze endüstrisi bu tür tekliflere uyum sağlamada biraz yavaştır. Ancak Bereave’in hedeflediği hizmete ulaşması zaman alacak.
Clifford, “Şu anda bu bir araya getirilmiş sistemi alıp kurumsal düzeyde yazılıma dönüştürmek ve İK çalışanları ve yöneticileri için otomasyon hakkında gerçekten konuşabilmek için bir bağış toplamanın ortasındayız” dedi. “Dolayısıyla bu tür şeyler olduğunda İK, takım arkadaşları ve yöneticiler işlerini yürütebilirler. Ne yapacaklarını düşünmelerine gerek yok.”
genel-24