Aziz milletin alın teriyle ödediği vergilerle depoları doldurulan yağlı-ballı federasyon uçaklarına binenlerden biri değilseniz, EURO 2024’ü bir gazeteci olarak takip etmek gerçekten deli işi... Dün Münih’teki organizasyonun Allianz Arena girişinde ne kadar zayıf kaldığından ve kavgalar yaşandığından bahsetmiştim. Münih’ten Dortmund’a seyahatte de pahalılıkla yüzleştim. Münih-Dortmund treni ikinci sınıf bileti tam 121 Euro. Üstelik numarasız bu biletler... Erken rezervasyonla numaralı bilet almış bir yolcu gelip sizi kaldırabiliyor koltuğunuzdan. İtalyan taraftarlar bu durumla karşılaşıp olay çıkarınca bilge bir Alman abimiz şöyle bağırdı trende: “Orta mesafe bir trene 100 Euro’dan fazla verip, biletiniz numarasız olduğu için yerinizden kaldırıldığınız ülkeye Almanya denir!”
FUTBOL BiR KAÇIKLIK iŞi!
Önceki gün Münih’in tüm ana caddelerini ele geçiren İskoçlar’dan çok etkilenmiştim. Dün Dortmund’a geçerken farkında olmadan “No Scotland no party (İskoçya yoksa parti de yok)” diye mırıldanıp duruyordum! Öğleden sonra Dortmund’a vardığımda ise başka bir işgalle karşılaştım. Dün Dortmund’da sarı duvar yoktu, kırmızı duvar vardı. Arnavutlar vardı ortalıkta adeta sadece. Avusturya-İsviçre ve Polonya-Ukrayna’da iki Avrupa Şampiyonası’nı birlikte takip ettiğimiz, futbolun peşinde binlerce kilometre yol yaptığımız Hasan Cemal’in deyimiyle futbol bir kaçıklık işi. Ve o kaçıklar şu anda Almanya’dalar.
TURNUVA GÜZEL BAŞLADI
Ancak tabii ki bir büyük turnuvada maç kazanmak için tribünleri parsellemeniz yetmez, yeşil zemini ele geçirmelisiniz esas. Dün sokaklarda sohbet ettiğim İtalyanlar, büyük taktisyen Spalletti’ye çok güveniyorlardı. Spalletti özellikle 1-0’dan iştahlı bir biçimde geri dönülen ilk 45 dakikada onların güvenini boşa çıkarmadı. Ancak turnuvaya Almanya ve İspanya kadar etkileyici başlamadıkları da bir gerçek. İlk 4 maçta 4 gol ortalaması şahane. 8 takımın yedisi gol attı. Tarihin en genç oyuncusu (Lamine Yamal) ve en erken golüne (Bajrami) şahitlik ettik. Almanya pahalı. Ama turnuva güzel başladı, kabul edelim.