Barron, abisal bölgedeki yaşamın, Endonezya'daki yağmur ormanları gibi ekosistemlerdekinden daha az bol olduğunu söyleyerek karşı çıkıyor. nikel madenleri çalışıyor—her ne kadar bilim adamları keşfetmiş olsa da 5.000 yeni tür yalnızca 2023'te CCZ'de. İki kötülükten daha azı olduğunu düşünüyor.
“Günün sonunda o kadar da kolay değil” Bir şeye öylece hayır diyemezsiniz. Buna hayır dersen başka bir şeye evet demiş olursun.”
$$$$
Barron ve diğerleri, ekosistemin bozulmasının temiz teknoloji devrimini beslemek için gereken minerallere erişmenin tek yolu olduğunu ve bu nedenle uzun vadede maliyete değeceğini öne sürüyorlar. Ancak Proctor ve raporun arkasındaki diğerleri ikna olmuş değil. Kullandığımız kaynaklar hakkında daha dikkatli düşünen döngüsel bir ekonomiye tam anlamıyla yatırım yapmadan, fosil yakıtları yaktığımız gibi yenilenebilir teknoloji için gerekli olan mineralleri de yakmaya devam edeceğimizi söylüyorlar.
Proctor, “Derin deniz madenciliğini duyduğumda bu ilk tepkiyi verdim” diyor. “Mesela, 'Ah, gerçekten mi? Üreticilerin hepimizin çöpe atması gerektiğini söylediği elektronik cihazlar yapmak için okyanus tabanını kazmak mı istiyorsunuz?'”
Madencilik şirketleri, temiz teknoloji oluşturmak için kritik mineralleri kullanma konusunda şiirsel bir yaklaşım sergileyebilirken, minerallerin gerçekte nereye varacağının garantisi yok. Ayrıca telefonlar, dizüstü bilgisayarlar, kulaklıklar ve yukarıda bahsedilen tek kullanımlık elektronik sigara kartuşları gibi tüketiciye yönelik çok daha fazla cihazda da yaygın olarak kullanılırlar. Bu cihazların çoğu uzun ömürlü olacak veya onarılabilecek şekilde tasarlanmamıştır. Çoğu durumda, Apple ve Microsoft gibi büyük şirketler, cihazlarının onarımını zorlaştırmak için aktif olarak lobi faaliyeti yürütüyor, ancak daha fazlasının çöp sahasına atılacağını garanti ediyor.
Proctor, “Her günümü, ne kadar çok tek kullanımlık, tamir edilemez, gülünç elektroniklerin, onları yeniden kullanmalarını engellemek için aktif önlemlerle insanların üzerine kürekle atıldığını görünce hayal kırıklığı içinde ellerimi havaya kaldırarak geçiriyorum” diyor. “Eğer bunlar gerçekten kritik malzemelerse, neden anında çöp olduğu söylenen malzemelere dönüşüyorlar?”
Rapor, ürünlerde ve e-atıklarda bulunan kritik mineralleri “bol yerli kaynak” olarak konumlandırmayı amaçlıyor. Bundan yararlanmanın yolu, eski azaltma, yeniden kullanma, geri dönüştürme mantrasına birkaç eklemeyle yeniden bağlı kalmaktır. Rapor, ürünleri onarma ve yeniden tasarlama kavramını da listeye ekleyerek bunlara beş R adını veriyor. Ürün ömrünü uzatmak için aktif çaba sarf edilmesi ve güneş panelleri ve pil geri dönüşümü gibi kullanım ömrünün sonuna gelmiş teknolojiler için “ikinci yaşam” fırsatlarına yatırım yapılması çağrısında bulunuyor. (EV pillerinin geri dönüştürülmesi eskiden zordu, ancak daha ileri teknolojiye sahip pil malzemeleri genellikle yenileri kadar iyi çalışıneğer bunları doğru şekilde geri dönüştürürseniz.)
Çöp Kutusundaki Hazineler
Sorun, bu derin deniz kayalarını fosil yakıtlarla aynı çerçevede düşünmektir. Şu anda bol bir kaynak gibi görünen şey, ileride çok daha sınırlı gelecektir.
“Biraz ironi var, değil mi, dışarı çıkıp madencilik yapmanın ve çöpe attığımız metallerden daha fazlasını elde etmek için bu gezegende kalan en gizemli uzak vahşi doğalardan birini potansiyel olarak yok etmenin daha kolay olduğunu düşünüyoruz. Her gün,” diyor Lamp.
Kaynak bağlantısı