Bugün de Dortmund’dayım. Stuttgart’taki Almanya-Macaristan karşılaşmasına akreditasyon başvurusu yapmıştım ama onaylanmadı. Dolayısıyla ben de Alman televizyonundan izledim maçı. Müsabakayı 2014 finalinin efsanevi spikeri Tom Bartels anlattı, karşılaşmadaki pozisyonları eski FIFA hakemi Bibiana Steinhaus yorumladı.
EV SAHİPLİĞİ ETİĞİNİ TARTIŞIN
Sabah saatlerinde mahalledeki alışveriş merkezine gidip bir kafede oturdum biraz. Alışveriş merkezinde tek bir tuvalet var ve fiyatı 50 sent (yaklaşık 18 TL). Tuvaletin kapısında bozuk parası olmadığı için içeri giremeyen iki Alman’la karşılaştım, daha önce bu AVM’de bu hizmet ücretli değildi dediler. Kafeye geri döndüm, Fas asıllı Alman garson Adnan’a bahsettim konudan. O da onayladı. Tuvaletin 1 Haziran’da ücretli olduğunu ve muhtemelen turnuvadan sonra eski modele döneceğini düşündüğünü söyledi. Dün de Der Spiegel’den gazeteci arkadaşımız Ron Ulrich, daha önce 4 euroya bira satan yerlerin şu sıralar fiyatları 7’ye çektiğinden yakınmıştı.
Resmi medya çadırında bir kruvasan 4, makarna ise 8 euro. Alman devlet televizyonunun milli takımdaki göçmen oyuncu fazlalığını konuşmak yerine, turnuva ev sahipliği etiğini tartışmaları gerektiğini düşünüyorum. Bu benim şehir şehir dolaşarak takip ettiğim beşinci büyük turnuvam. Ve birçok taze aksaklığı ilk kez Almanya’da yaşadım nedense.
TUTKULU ÇOCUKLAR
Alman milli takımındaki çocuklarsa, devlet televizyonunun yarattığı o ayıbı örtmek istercesine tutkulular. 22’nci dakikada Türk asıllı kaptan İlkay Gündoğan topu kaleciden kurtarıyor, Nijerya-Yoruba-Polonya kökenli Musiala kaydediyor sessizliği bozan golü. Kaptan İlkay güzel bir vuruşla 68’de farkı ikiye çıkarıyor. Belli ki bu genç insanlar için Almanya’nın forması, bir moda gösterisinden fazlasını ifade ediyorlar. Seviyorlar, sayıyorlar ve savaşıyorlar o forma için.
Macarlar da dün özellikle ilk devrede saygıdeğer bir futbol oynadılar Stuttgart’ta. 48 saat içinde Türkiye, Gürcistan, Arnavutluk ve Macaristan’ın oynadıkları cesur futbolun ortak bir dili vardı sanki: Bu oyunu seviyoruz. Hayat, geride bekleyip başkalarının hatasını kollamak için çok kısa.