Eyfel Kulesi 330 metre yüksekliğinde ve en yakın pizzacı evime 2,1 km uzaklıkta. Bu gerçekleri tespit etmek şaşırtıcı derecede kolaydı. Tek yapmam gereken Google'a birkaç kelime yazmaktı ve onları doğru yazmama bile gerek yoktu.
İnsanlık tarihinin büyük çoğunluğu boyunca insanlar bir şeyleri bu şekilde bulmadı. Kütüphaneye gittiler, bir rahibe sordular ya da sucuk kokusunu takip ederek sokaklarda dolaştılar. Ancak arama motorlarının var olduğu ancak bunları yeni ve parlak telefonunuzda kullanmanın çok pahalı olduğu kısa bir süre için, insanlar bir yabancıyı arayabilir veya mesaj atabilir ve onlara her şeyi sorabilirdi.
İnternet ilk kez 1996 yılında cep telefonlarında kullanıma sunuldu, ancak uygun fiyatlı veri planlarından önce, kapaklı telefonunuzdaki tarayıcı simgesine yanlışlıkla tıklamak sizi terletiyordu. 2000'li yılların başında tek bir web sitesine erişim abilir maliyet sen bir çizburger kadarsın, bu yüzden pek fazla insan hareket halindeyken Google'a başvurma zahmetine girmedi.
Bunun yerine internet olmadan mobil arama olanağı sunan çeşitli hizmetler ortaya çıktı. 2007 ile 2010 yılları arasında Amerikalılar yerel işletmeleri bulmak için GOOG-411'i arayabilirken, 2006 ile 2016 arasında ChaCha şirketi tarafından yanıtlanan herhangi bir soruyu almak için 242-242'ye mesaj gönderebilirsiniz. İngilizler benzer hizmetler için 118 118'i arayabilir veya 63336'ya AQA'ya mesaj gönderebilir. Perde arkasında bu soruları cevaplayacak yapay zekaya sahip robotlar yoktu. Bunun yerine, bir zamanlar binlerce kişi istihdam ediliyordu. olmak Google.
2004'ten 2005'e kadar 118.118 çağrıya yanıt veren 42 yaşındaki Gallerli Hayley Banfield, “Biri telefon etti ve Guinness'in İrlanda'da yapılıp yapılmadığını sordu, insanlar dünyanın çevresini sordu” diyor. 2002 yılında bir rehber sorgulama hizmeti olarak başlatıldı; bu, insanların telefon numaralarını ve adreslerini öğrenmek için arayabilecekleri anlamına geliyordu (o zamanlar aramalar maliyet ortalama 55 peni). 2008 yılında işletme cevap vermeye başladı herhangi sorular. Banfield bu değişiklikten önce 118 118'de çalışıyor olsa da müşteriler ona her şeyi sorardı. “'Yolda kaç tane sarı araba var?' gibi rastgele şeyler yaşadık.”
Rehber sorgulama hatları hâlâ mevcut olsa da, Banfield bu patlama sırasında çalıştı; 17:30 – 02:00 vardiyalarında yüzlerce çağrıyı yanıtladı ve insanların sorgularındaki kalıpları hızla fark etti. “Gece 23:00'ü geçtiğinde sarhoş çağrıları o zaman gelirdi” diyor. İnsanlar taksi ve kebapçı istiyordu ama o kadar sarhoştu ki cümlelerini tamamlamayı unutuyorlardı. Bazen arayanlar Banfield'ı o kadar yardımsever buluyorlardı ki onu dışarı çıkacakları gecelerde kendilerine katılmaya davet ediyorlardı. Akşam ilerledikçe, arayanlar masaj salonları veya saunalar istiyordu; Banfield'ın bunu yapmayan bir tesisi tavsiye etmesi üzerine öfkeyle geri arıyorlardı. Ihtiyaçlarını karşılamak.
“Pizza saatleri” akşam 20.00 ile 22.00 arasındaydı; herkes kendi yerel paket servisinin numarasını istiyordu. Banfield'ın önünde Cardiff çağrı merkezinde basit bir veri tabanıyla yüklü bir bilgisayar vardı. Bir posta kodu giriyor (eğitiminin bir parçası olarak İngiltere'nin tüm postalarını ezberlemişti) ve ardından pizza için “PIZ” veya taksi için “TAX” gibi bir kısayol kullanıyordu. İnsanlar bazen Banfield'ı medyum olmakla suçluyorlardı ama belli bir bölgede elektrik kesilmişse arayanların çoğunun bunun nedenini bilmek istediğini otomatik olarak biliyordu.
Kaynak bağlantısı