S­e­r­a­ ­g­a­z­l­a­r­ı­ ­u­z­a­y­l­ı­ ­f­a­a­l­i­y­e­t­l­e­r­i­n­e­ ­i­ş­a­r­e­t­ ­e­d­e­b­i­l­i­r­

Uzaylılar güneş sistemlerindeki bir gezegeni daha sıcak hale getirmek için değiştirselerdi bunu söyleyebilirdik. Yeni bir UC Riverside çalışması, yaşanabilir bir gezegenin açığa çıkarabileceği yapay sera gazlarını tespit ediyor.

Dünyaya dönüştürülmüş bir gezegen yapay olarak yaşam için uygun hale getirildi. Çalışmada açıklanan gazlar, mevcut teknoloji kullanılarak güneş sistemimiz dışındaki gezegenlerin atmosferlerinde nispeten düşük konsantrasyonlarda bile tespit edilebilecektir. Bu, James Webb Uzay Teleskobu’nu veya gelecekteki Avrupa liderliğindeki bir uzay teleskopunu içerebilir. kavram.

Zararlı iklim etkilerini önlemek için bu tür kirletici gazların Dünya üzerinde kontrol edilmesi gerekirken, bunların bir dış gezegende kasıtlı olarak kullanılmasının nedenleri de var.

“Bizim için bu gazlar kötü çünkü ısınmayı artırmak istemiyoruz. Ancak belki de yaklaşan buzul çağını önlemek veya insanların yaptığı gibi kendi sistemlerinde başka türlü yaşanmaz bir gezegeni yaşanabilir hale getirmek isteyen bir uygarlık için iyi olabilirler. UCR astrobiyologu ve çalışmanın baş yazarı Edward Schwieterman, “Mars için önerildi” dedi.

Bu gazların doğada önemli miktarda varlığı bilinmediğinden üretilmeleri gerekmektedir. Dolayısıyla onları bulmak, akıllı, teknoloji kullanan yaşam formlarının bir işareti olacaktır. Bu tür işaretlere teknoimzalar denir.

Araştırmacıların önerdiği beş gaz, Dünya’da bilgisayar çipleri yapımı gibi endüstriyel uygulamalarda kullanılıyor. Bunlar, metan, etan ve propanın florlu versiyonlarının yanı sıra nitrojen ve florin veya kükürt ve florinden oluşan gazları içerir. Yeni bir Astrofizik Dergisi kağıt Dünyayı şekillendiren gazlar olarak bunların yararlarını detaylandırıyor.

Bir avantajı inanılmaz derecede etkili sera gazları olmalarıdır. Örneğin kükürt heksaflorür, karbondioksitten 23.500 kat daha fazla ısıtma gücüne sahiptir. Nispeten küçük bir miktar, donmakta olan bir gezegeni, yüzeyinde sıvı suyun kalabileceği noktaya kadar ısıtabilir.

Önerilen gazların bir başka avantajı da (en azından uzaylıların bakış açısından) son derece uzun ömürlü olmaları ve Dünya benzeri bir atmosferde 50.000 yıla kadar varlığını sürdürebilmeleridir. Schwieterman, “Misafirperver bir iklimin sürdürülebilmesi için bunların çok sık yenilenmesine gerek kalmayacak” dedi.

Diğerleri, CFC’ler gibi soğutucu kimyasalları tekno-imza gazlar olarak önerdiler çünkü bunlar neredeyse tamamen yapay ve Dünya atmosferinde görülebiliyordu. Bununla birlikte, CFC’ler, yeni makalede tartışılan ve kimyasal olarak inert olan tamamen florlanmış gazların aksine, ozon tabakasını tahrip ettikleri için avantajlı olmayabilir.

Schwieterman, “Başka bir medeniyetin oksijen açısından zengin bir atmosferi olsaydı, onların da korumak istedikleri bir ozon tabakası olurdu.” dedi. “CFC’ler ozon tabakasının yok edilmesini katalize etseler bile ozon tabakasında parçalanırlardı.”

Daha kolay parçalanabildikleri için CFC’ler de kısa ömürlüdür, bu da onların tespit edilmesini zorlaştırır.

Son olarak, florlu gazların iklim üzerinde etki yaratabilmesi için kızılötesi radyasyonu absorbe etmesi gerekir. Bu soğurma, uzay tabanlı teleskoplarla tespit edilebilecek karşılık gelen bir kızılötesi imza üretir. Mevcut veya planlanan teknolojiyle, bilim adamları bu kimyasalları yakınlardaki bazı gezegen dışı sistemlerde tespit edebilirler.

Schwieterman, “Dünyanınki gibi bir atmosferde, her milyon molekülden yalnızca biri bu gazlardan biri olabilir ve potansiyel olarak tespit edilebilir” dedi. “Bu gaz konsantrasyonu iklimi değiştirmek için de yeterli olacaktır.”

Bu hesaplamaya ulaşmak için araştırmacılar, TRAPPIST-1 sisteminde Dünya’dan yaklaşık 40 ışıkyılı uzaklıkta bir gezegenin simülasyonunu yaptılar. Bilinen yedi kayalık gezegeni içeren bu sistemi, bizimki dışında en çok incelenen gezegen sistemlerinden biri olması nedeniyle seçtiler. Aynı zamanda mevcut uzay tabanlı teleskopların incelemesi için gerçekçi bir hedeftir.

Grup ayrıca Avrupa LIFE misyonunun florlu gazları tespit etme yeteneğini de değerlendirdi. LIFE misyonu, kızılötesi ışık kullanarak gezegenleri doğrudan görüntüleyebilecek ve böylece yıldızlarının önünden geçen gezegenlere bakan Webb teleskopundan daha fazla dış gezegeni hedefleyebilecek.

Bu çalışma İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü/PlanetS’den Daniel Angerhausen ve NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi, Blue Marble Uzay Bilim Enstitüsü ve Paris Üniversitesi’ndeki araştırmacılarla işbirliği içinde yapıldı.

Araştırmacılar bu gazları yakın gelecekte bulma olasılığını ölçemese de, eğer mevcutlarsa, gezegenlerin atmosferlerini karakterize etmek için halihazırda planlanan görevler sırasında bunları tespit etmenin tamamen mümkün olduğundan eminler.

Schwieterman, “Teleskopunuz zaten gezegeni başka nedenlerden dolayı karakterize ediyorsa, bu teknoimzaları aramak için ekstra çabaya ihtiyacınız olmaz” dedi. “Ve onları bulmak dudak uçuklatacak kadar şaşırtıcı olurdu.”

Araştırma ekibinin diğer üyeleri, yalnızca akıllı yaşamın işaretlerini bulma potansiyeline duydukları heyecanı değil, aynı zamanda mevcut teknolojinin bizi bu hedefe ne kadar yaklaştırdığını da dile getiriyor.

Angerhausen, “Düşünce deneyimimiz, yeni nesil teleskoplarımızın ne kadar güçlü olacağını gösteriyor. Biz, galaktik mahallemizde sistematik olarak yaşamı ve zekayı arayacak teknolojiye sahip olan tarihteki ilk nesliz” diye ekledi.