Udio ve Suno, isimlerine rağmen Aşağı Doğu Yakası’nın en popüler yeni restoranları değil. Bunlar, insanların istemlerden etkileyici, gerçek sese sahip şarkılar (enstrümantasyon ve vokal performanslarıyla tamamlanmış) oluşturmasına olanak tanıyan yapay zeka girişimleridir. Ve Pazartesi günü, bir grup büyük plak şirketi, “neredeyse hayal edilemeyecek ölçekte” telif hakkı ihlali iddiasıyla onlara dava açtı ve şirketlerin bunu ancak AI modellerini eğitmek için büyük miktarda telif hakkıyla korunan müziği yasa dışı olarak tükettikleri için yapabildiklerini iddia etti.
Bu iki dava, yapay zeka endüstrisi için giderek artan hukuki baş ağrılarına katkıda bulunuyor. Uzaydaki en başarılı firmalardan bazıları, modellerini bilgisayar aracılığıyla elde edilen verilerle eğitmiştir. izinsiz kazıma İnternetten gelen büyük miktardaki bilgilerin. Örneğin ChatGPT, başlangıçta eğitilmişti Reddit’e gönderilen bağlantılardan toplanan milyonlarca belge üzerinde.
Amerika Kayıt Endüstrisi Birliği’nin (RIAA) öncülüğünü yaptığı bu davalar, yazılı sözden ziyade müziği ele alıyor. Ama gibi New York Times‘ OpenAI’ye karşı açılan davada, bildiğimiz teknoloji ortamını yeniden şekillendirebilecek bir soruyu gündeme getiriyorlar: Yapay zeka firmaları istedikleri her şeyi alıp onu milyarlar değerinde bir ürüne dönüştürebilir ve bunun adil kullanım olduğunu iddia edebilir mi?
“Çözülmesi gereken temel konu bu, çünkü bu her türlü farklı sektörü etkiliyor” dedi Paul FaklerFikri mülkiyet davalarında uzmanlaşmış Mayer Brown hukuk firmasının ortağıdır.
Udio ve Suno nedir?
Hem Udio hem de Suno oldukça yeniler ama şimdiden büyük bir sıçrama yaptılar. Suno, daha önce başka bir yapay zeka şirketi olan Kensho için çalışan Cambridge merkezli bir ekip tarafından Aralık ayında piyasaya sürüldü. Microsoft ile kısa sürede Suno’yu Microsoft’un yapay zeka sohbet robotu Copilot ile entegre eden bir ortaklığa girdi.
Udio daha bu yıl piyasaya sürüldü. milyonlarca dolar toplamak teknoloji yatırımı dünyasındaki (Andreessen Horowitz) ve müzik dünyasındaki (örneğin Will.i.am ve Common) büyük isimlerden. Udio’nun platformu, komedyen King Willonius tarafından, yapımcı Metro Boomin’in remiksleyip herkesin rap yapması için halka sunmasının ardından viral hale gelen Drake diss parçası “BBL Drizzy”yi yaratmak için kullanıldı.
Müzik endüstrisi neden Udio ve Suno’yu dava ediyor?
RIAA’nın davaları kibirli bir dil kullanıyor ve bu davanın “telif hakkının yüzyıllardır olduğu gibi insan icatlarını ve hayal gücünü teşvik etmeye devam etmesini sağlamak” ile ilgili olduğunu söylüyor. Kulağa hoş geliyor ama sonuçta bahsettiği teşvik paradır.
RIAA, üretken yapay zekanın plak şirketlerinin iş modelini kaydetme riski oluşturduğunu iddia ediyor. Davalarda, “Telif hakkıyla korunan ses kayıtlarını lisanslamak yerine, bu tür kayıtları kendi amaçları için lisanslamakla ilgilenen potansiyel lisans sahipleri, neredeyse hiçbir ücret ödemeden yapay zeka benzeri bir ses üretebilir” ifadesine yer veriliyor ve bu tür hizmetlerin “[flood] ‘taklitçiler’ ve ‘soundlikes’ ile pazar, böylece yerleşik bir örnek lisanslama işini altüst ediyor.
RIAA ayrıca, ihlal eden çalışma başına 150.000 ABD doları tutarında tazminat talep ediyor; bu, genellikle yapay zeka sistemlerini eğitmek için kullanılan devasa veri yığınları göz önüne alındığında, potansiyel olarak astronomik bir rakamdır.
Yapay zeka tarafından oluşturulan şarkıların gerçek şarkılara benzemesi önemli mi?
RIAA’nın davaları arasında Suno ve Udio ile oluşturulan müzik örnekleri ve müzik notasyonlarının mevcut telif hakkıyla korunan eserlerle karşılaştırılması da vardı. Bazı durumlarda, oluşturulan şarkılar benzer küçük ifadelere sahipti – örneğin, biri gerçek hayattaki Jason Derulo’nun şarkılarının çoğuna başladığı tam ritimde söylenen “Jason Derulo” dizesiyle başlıyordu. Diğerlerinde, Green Day’in “American Idiot” şarkısından esinlenen bir parçada olduğu gibi, benzer notasyona sahip uzun diziler vardı.
Parçalardan biri, gerçek hayattaki Jason Derulo’nun birçok şarkısına başladığı ritimle aynı ritimde söylenen “Jason Derulo” dizesiyle başladı.
Bu öyle gibi Oldukça kahretsin, ancak RIAA bu belirli ses benzeri parçaların telif hakkını ihlal ettiğini iddia etmiyor; bunun yerine, AI şirketlerinin telif hakkıyla korunan müziği eğitim verilerinin bir parçası olarak kullandığını iddia ediyor.
Ne Suno ne de Udio eğitim veri kümelerini kamuya açık hale getirmedi. Ve her iki firma da eğitim verilerinin kaynakları konusunda belirsiz — ancak bu AI sektöründe olağan bir durum. (Örneğin OpenAI, kaçan sorular (YouTube videolarının Sora video modelini eğitmek için kullanılıp kullanılmadığı hakkında.)
RIAA’nın davalarında, Udio CEO’su David Ding’in şirketin “kamuya açık” “en kaliteli” müzik üzerinde eğitim verdiğini söylediği ve Suno’nun kurucu ortaklarından birinin Suno’nun resmi Discord’unda şirketin “tescilli ve özel müzik karışımı” ile eğitim verdiğini yazdığı belirtiliyor. halka açık veriler.”
Fakler, davaya örneklerin ve notasyon karşılaştırmalarının dahil edilmesinin “çılgınca” olduğunu ve bunun bir dava için meşru gerekçeler iddia etmek için gerekenin “çok ötesine” geçtiğini söyledi. Birincisi, plak şirketleri Udio ve Suno tarafından eğitim için yutulduğu iddia edilen şarkıların kompozisyon haklarına sahip olmayabilir. Bunun yerine, ses kaydının telif hakkına sahipler, bu nedenle müzik notasyonunda benzerlik göstermek telif hakkı anlaşmazlığında mutlaka yardımcı olmaz. Fakler, “Bence bu gerçekten PR amaçları için optik olarak tasarlanmış,” dedi.
Fakler, bunun yanı sıra, altta yatan şarkının haklarına sahipseniz, aynı sese benzeyen bir ses kaydı oluşturmanın yasal olduğunu da belirtti.
Yorum almak için ulaşıldığında, bir Suno sözcüsü, CEO Mikey Shulman’ın, teknolojisinin “dönüştürücü” olduğunu ve şirketin mevcut sanatçıların isimlerini belirten istemlere izin vermediğini belirten bir açıklamasını paylaştı. Udio yorum talebine yanıt vermedi.
Adil kullanım mı?
Ancak Udio ve Suno, plak şirketlerinin telif hakkıyla korunan çalışmalarını modellerini eğitmek için kullanmış olsalar bile, diğer her şeyi geçersiz kılabilecek çok büyük bir soru var: Bu adil kullanım mı?
Adil kullanım, telif hakkıyla korunan materyalin anlamlı derecede yeni veya dönüştürücü bir eserin oluşturulmasında kullanılmasına izin veren yasal bir savunmadır. RIAA, Udio ve Suno’nun çıktılarının gerçek kayıtların yerini alması gerektiğini, bunların ticari bir amaç için oluşturulduğunu, kopyalamanın seçici olmaktan çok kapsamlı olduğunu ve son olarak ortaya çıkan sonuçların kötü olduğunu söyleyerek startup’ların adil kullanım iddiasında bulunamayacağını savunuyor. ürün, etiket şirketlerinin işine doğrudan tehdit oluşturuyor.
Fakler’e göre, telif hakkıyla korunan çalışmalar yalnızca geçici olarak kopyalandığı ve bunların tanımlayıcı özellikleri çıkarılıp bir yapay zeka modelinin ağırlıklarına dahil edildiği sürece startup’ların sağlam bir adil kullanım argümanı var.
“Tıpkı bir müzisyenin bunları müzik çalarak öğrenmesi gibi, tüm bu şeyleri dışarı çıkarıyor.”
“Bilgisayarlar böyle çalışır; bu kopyaları yapmak zorundadır ve bilgisayar daha sonra telif hakkı olmayan şeyleri çıkarabilmek için tüm bu verileri analiz eder” dedi. “Dinleyicinin müzik olarak anlayacağı, popüler müzikte yaygın olarak bulduğumuz çeşitli özelliklere sahip şarkıları nasıl oluşturacağız? Tıpkı bir müzisyenin bunları müzik çalarak öğrenmesi gibi, tüm bu şeyleri dışarı çıkarıyor.”
Fakler, “Bence bu çok güçlü bir adil kullanım argümanı” dedi.
Elbette bir yargıç ya da jüri aynı fikirde olmayabilir. Ve keşif sürecinde ortaya çıkanlar (eğer bu davalar oraya ulaşırsa) dava üzerinde büyük bir etkiye sahip olabilir. Hangi müzik parçalarının alındığı ve bunların eğitim setine nasıl dahil edildiği önemli olabilir ve eğitim süreciyle ilgili ayrıntılar, adil kullanım savunmasını zayıflatabilir.
RIAA’nın ve benzeri davaların mahkemelerde devam etmesiyle hepimiz çok uzun bir yolculuğa çıkıyoruz. Metin ve fotoğraflardan ses kayıtlarına kadar, adil kullanım sorunu tüm bu vakaların ve bir bütün olarak yapay zeka endüstrisinin üzerinde beliriyor.
genel-2