R­o­b­o­t­i­k­ ­g­e­z­i­c­i­,­ ­a­s­t­r­o­n­o­t­l­a­r­ı­n­ ­A­y­ ­y­ü­r­ü­y­ü­ş­l­e­r­i­n­e­ ­d­e­s­t­e­k­ ­o­l­a­b­i­l­i­r­

Robotik yoldaşlar her yerde bilimkurgu dizilerinin temel direğidir. R2D2’den Johnny 5’e kadar, bu karakterler genellikle hikayede destekleyici bir role sahiptir ve insan yoldaşlarına yardımcı olurlar. Peki ya hikayedeki insanların ayrılmaz bir parçası olsalardı? Öyle ki robotik yoldaşları olmadan yaşayamazlardı?

İşte arkasındaki fikir bu Biyobot2018 yılında NIAC’den hibe alan bir robotik uzay aracına, diğer gezegenlerdeki insanlı uzay faaliyetlerinde (EVA) destekleyici ekipman taşımak için neden bir robot arkadaş kullanmıyoruz?

Apollo görevlerinden görüntüleri izlerseniz, astronotların bir şeyleri almak için eğilmelerinin ne kadar garip olduğunu görebilirsiniz. Ayrıca, bu olağanüstü doğal formda ve yetenekli insanlar, Dünya’da ne kadar koordineli oldukları göz önüne alındığında, çok fazla düşüyor gibi görünüyor. Bunun nedeni muhtemelen sırtlarında onları hayatta tutmaya yardımcı olan 61 kg’lık bir çantadır.

Her ay yürüyüşçüsü, nefes almalarını ve ölüp pişmemelerini sağlayan koşulları sağlamak için kıyafetlerinin üzerinde bir yaşam destek sistemi taşımak zorundaydı. Bu taşınabilir yaşam destek sistemi (PLSS) neredeyse astronotların ağırlığı kadardı. Ağırlık merkezlerini tipik içselleştirilmiş konumundan kürek kemiklerinin arkasına doğru önemli ölçüde değiştirdi. Bu, astronotun hareket kabiliyetini sınırladı ve hafif ay yer çekimine rağmen, bitkin düşmeden önce bir EVA’ya katılabilecekleri zamanı sınırladı.

Alternatif olarak, mikro yerçekiminde, EVA’lar göbek kordonları ve uzay istasyonu veya mekik içindeki daha büyük bir yaşam destek sistemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Bu başarılı olduğu kanıtlanmıştır, ancak göbek kordonlarını yönetmek önemli miktarda ek yük gerektirir – genellikle, başka bir astronot bunu EVA yapan kişi için yönetir. Bir astronotun tüm zamanını üretken bir şekilde kullanmanın önemi göz önüne alındığında, bu yardım elini gerektirmemek daha iyi olurdu.

Maryland Üniversitesi Havacılık ve Uzay Mühendisliği Bölümü’nden Dr. David Akin tüm bunları düşündü ve çözümü Biobot oldu. Son tasarım, bir astronotu EVA’da takip edebilen ve gezicinin yönettiği bir göbek bağı aracılığıyla giysisine bağlanabilen küçük bir gezici. Dr. Akin’in aldığı NIAC hibesinin bir parçası olarak, kendisi ve ekibi olası tasarım uzlaşmalarına baktı ve sistemin çalışan bir prototipini geliştirdi.

Öncelikle bazı avantajları tartışalım. Biobot, astronotların sırtındaki ağır yükü kaldırarak, onları bu yükü taşımaktan kurtarır ve ağırlık merkezlerini daha tanıdık bir yere geri taşır. Ayrıca PLSS tasarımcılarının, aksi takdirde sırt çantasına sığması uygunsuz kabul edilecek radyasyon soğutma sistemleri gibi bileşenler eklemelerine de olanak tanır.

Ayrıca, toplanan örnekleri veya görev için gerekli araçları tutmak için bir platform görevi görebilir. Acil durumlarda son çare olarak astronotun üzerine binmesine bile izin verebilir. Taşınabilir olduğu için, astronotu bir baz istasyonuna bağlayan göbek bağı artık bir sorun teşkil etmez ve bir astronotun geçebileceği her türlü araziyi geçmek üzere tasarlandığından, onlarla aynı hızda hareket edebilmelidir.

NIAC’ın son raporundaki bazı resimlerden, proje üzerinde çalışan mühendislerin sistemi geliştirmekten keyif aldığı anlaşılıyor. Biobot’un yapmasını bekledikleri temel işlevselliğin bir kavram kanıtını başarıyla gösterdiler. Ayrıca NASA’nın “Rockyard” gezegen yüzey simülatöründe bir test aşaması da dahil olmak üzere geliştirmeye devam etmeyi planlıyorlar.

Ancak, NASA’dan ek bir fon gelmedi. Makale gönüllü öğrenci desteğinden bahsetse de, Biobot fikrinin şimdilik beklemede olduğu anlaşılıyor. Ancak bir gün, ay veya Mars yüzeyini keşfeden astronotların yanlarında hem komik rahatlama hem de yaşam veren destek sağlayabilen bir robotik yoldaşı olabilir.