Tamam… Dejenere olduğumu ve animelerdeki üvey kardeş aşk hikayelerine bayıldığımı kabul ediyorum. Yeterince gördüm, bu yüzden bu yaz için listede Gimai Seikatsu’yu (Üvey Kardeşimle Günler) gördüğümde birkaç tepki verdim. İlki… “Vay canına, yeni üvey kardeş dejenerasyonu!” İkincisi… “Ah, Haziran ayında Yen Press için mangayı incelemem planlanıyor. Üçüncüsü, “Bekle, manga gecikti mi? Sanırım listeye ekleyip yine de izleyeceğim.” Dördüncüsü, “Yok, sürprizi bozmak istemiyorum. Mangayı bekleyeceğim.” Beşincisi, “Eh, ilk bölüm çıktı, yani… yapmalı mıyım? Yapayım mı yoksa bekleyeyim mi?” Ve sonuncusu, “Boş ver! İkisini de yapacağım.”
Ve işte buradayız.
Hadi gidelim!
İlk Bölüm Özeti
Yuta eve gelir ve babası ona yeniden evleneceğini söyler. Yuta bundan rahatsız olmaz ve onu mutlu eden her şeyin onun için sorun olmadığını söyler. Ne yaparsa onu yapmaya devam eder ve bu kadar. Babası ona bunun imkansız olduğunu söyler çünkü yakında üvey annesi olacak kişinin bir kızı vardır ve bu yüzden bir imouto kazanacaktır! Kelime seçimi sayesinde Yuta çok daha genç olduğunu düşünür.
Hayır.
Ondan sadece bir ay küçük! Şimdi, aynı çatı altında yaşamayı öğrenmeleri gerekiyor; ancak, ikisi de sadece rahat olmayı kabul ediyor, ancak birbirlerine gerçekten hiçbir sorun dayatmıyorlar. İkisi de sadece ortalama normal hayatlar yaşamak istiyor ve burada gördüğümüz şey bu. Yuta işe gidiyor ve iş arkadaşı tarafından alay konusu oluyor, Saki ise sadece evde var oluyor. Saki’ye yardımcı olmak için taşınmasında ve eşyalarını yerleştirmesinde yardımcı oluyor ve hatta küvette hangi sırayla kullanmayı tercih ettiğini sorarak banyo yapma zamanı geldiğinde nazik davranıyor.
Ve bu kadar…
İzlemeye değer?
EVET – Bu öncülü taşıyan hemen hemen her anime bir komedidir. Sadece bir komedi olmakla kalmaz, aynı zamanda kardeşleri hemen hemen hemen bir araya getirirler. Sonra, tabu aşıkları olarak yeni hayatlarına uyum sağlamayı öğrenirken, sırrı ebeveynlerinden ve diğer herkesten saklamaya çalışmanın tüm öncülünü alırız.
Burada bunların hiçbirini bulamazsınız… en azından… henüz.
İlk bölüm, bu tür şovlar için statükoyla dalga geçen ve hatta gerçekliğin kurgudan farklı olduğuna dair söz veren bir anlatıyla başlamak için elinden geleni yapıyor. Kasvetli müziği, atmosferik ambiyansı ve hatta uzun zamandır bir animede gördüğüm en iyi sessizlik kullanımını ekleyin ve tamamen farklı bir şeyin tarifini elde edersiniz.
Yanlış anlamayın… burada ve orada bazı şakalar var, çoğunlukla Yuta’nın babasıyla ilgili ve Yuta’nın Saki’nin eşyalarını açmasına yardım ettiği tipik bir utanç verici sahne ama bu bir komedi DEĞİL! Bu, bir hayat kesiti draması gibi ele alınıyor ve bu çok ferahlatıcı. Kendini ciddiye alan bir dizi ve ilk bölümde neredeyse hiçbir şey olmaması ve benim bağlanıp eğlenmem, bu dizinin ne kadar iyi yazıldığı hakkında ciltler dolusu şey anlatıyor.
Hatta bir tahminde bulunup Days with My Stepsister’ın benim gibi sapkınları kandırmak ve onlarla dalga geçmek için bu şekilde başladığını söyleyebilirim. Böyle bir gösteriyi izlemeye şartlandırıldığımız ve otomatik olarak romantizm, tabu, sırlar ve tsundere sendromunun hafif bir karışımı olan utanç verici komedi hakkında düşündüğümüz için, gösteri koltuklarımızın kenarında oturup tüm bunların ne zaman olacağını merak etmemizi bekliyor. Gerçekleştiğinde, uyanmamız ve gerçeği kabul etmemiz için yüzümüze tokat atılmış gibi oluyor… tıpkı gösterinin açılış dakikalarında anlatının bize açıkça söylediği gibi.
Hiçbir sürpriz, şok edici an veya beklenen durum olmadı. Olmasını beklediğimiz her şey gerçekleşmedi… ve hiç bu kadar iyi ve ferahlatıcı hissettirmemişti.
Bu hiç olmayacağı anlamına mı geliyor? Bilmiyorum… manga 30 Temmuz’a ertelendi, bu yüzden cevabı bildiğimi söyleyemem. Ama size ilk bölümün farklı olmaya cesaret ettiğini ve işe yaradığını ve iyi çalıştığını söyleyeceğim. 12 bölümlük çalışması boyunca bu tam tonu ve öncülü korusa bile, bu sonunda özel bir şey olacak.
oyun-4