Veri işinin temel emeği, moderasyon ve açıklama gibi, bu emeğin meyvelerinden faydalananlardan sistematik olarak gizlenir. Yeni bir proje, dünya çapındaki veri işçilerinin yaşanmış deneyimlerini ön plana çıkararak, yurtdışındaki teknoloji işinin maliyetlerini ve fırsatlarını ilk elden gösteriyor.
Birçok sıkıcı, nankör veya psikolojik olarak zararlı görev, işçilerin Amerikan veya Avrupa ücretlerinin çok daha azına iş yapmaktan mutluluk duyduğu daha fakir ülkelere dış kaynak olarak verilmiştir. Bu işgücü piyasası, elektronik “geri dönüşüm” ve gemi sökümü gibi “sıkıcı, kirli veya tehlikeli” kategorideki diğer işlere katılmaktadır. Ilımlılık veya açıklama işindeki koşullar size bir kolunuzu kaybetmenize veya kansere yakalanmanıza neden olma olasılığı kadar düşük olsa da, bu onları güvenli, daha az keyifli veya ödüllendirici hale getirmez.
Veri Çalışanı SorularıYapay Zeka etiği araştırma grubu DAIR ve TU Berlin arasındaki bir işbirliği olan bu çalışma, Marx’ın 19. yüzyıl sonlarındaki çalışmalarına dayanarak modellenmiştir ve raporlarda “kolektif olarak üretilen ve politik olarak eyleme dönüştürülebilir” emek koşullarını tanımlamaktadır.
Tüm raporlar serbestçe erişilebilir olup, bugün projeyi yürütenlerin tartıştığı çevrimiçi bir etkinlikte tanıtıldı.
Yapay zeka uygulamalarının sürekli genişleyen kapsamı, zorunluluktan dolayı insan uzmanlığı üzerine kuruludur ve bu uzmanlık, şirketlerin halkla ilişkiler sorunu yaşamadan sunabileceği en düşük dolar değeri karşılığında bugüne kadar satın alınmıştır. Bir gönderiyi bildirdiğinizde, “harika, bunu Suriye’de bununla ilgilenmesi için 3 sent ödenecek bir adama göndereceğiz” demez. Ancak raporların (ve bildirilmeye değer içeriklerin) hacmi o kadar yüksektir ki, işin ucuz işgücü piyasalarına toplu olarak dış kaynak kullanımı dışında çözümler, dahil olan şirketler için pek mantıklı değildir.
Raporları incelediğimizde, bunların büyük ölçüde anekdotsal olduğunu ve kasıtlı olarak öyle olduğunu görüyoruz. Bu raporlar niceliksel analizlerden çok sistematik antropolojik gözlem düzeyindedir.
Bu tür deneyimleri nicelleştirmek genellikle gerçek maliyetleri yakalamada başarısız olur – elde ettiğiniz istatistikler şirketlerin duyurmayı sevdiği (ve bu nedenle çalışmalarda talep ettiği) türdendir: bölgedeki diğer şirketlerden daha yüksek ücretler, iş yaratma, müşterilere aktarılan tasarruflar. Moderasyon çalışanlarının kabuslara ya da yaygın kimyasal bağımlılığa yol açan uykusuzluk gibi şeyler nadiren belirtilir, ölçülüp sunulmasından bahsetmiyorum bile.
Fasica Berhane Gebrekidan’ın raporunu alın Kenyalı veri işçilerinin ruhsal sağlık ve uyuşturucu sorunlarıyla mücadelesi hakkında.Tam PDF burada.)
Kendisi ve meslektaşları, kendisini daha etik bir veri işleme hattı olarak tanımlayan Sama’da çalışıyorlardı; ancak işin gerçekliği, insanların gerçekleri anlattığı şekliyle, bitmek bilmeyen bir sefalet ve yerel ofisten destek eksikliğiydi.
Raporda, yerel dillerde ve lehçelerde biletleri (yani işaretlenmiş içerikleri) işlemek üzere işe alınanların, performanslarının beklenen seviyelerin altına düşmemesi için hızla görüntülemeleri ve “eylem” yapmaları gereken hiç bitmeyen bir şiddet, kan, cinsel taciz, nefret söylemi ve diğer içerik akışına maruz kaldıkları ve bunun da ücretlerinin kesilmesine yol açtığı belirtiliyor. Bazıları için bu dakikada birden fazla, yani günde en az 500 civarında bu tür öğeyi görüntüledikleri anlamına geliyor. (Yapay zekanın burada nerede olduğunu merak ediyorsanız – muhtemelen eğitim verilerini onlar sağlıyordur.)
“Bu kesinlikle ruhumu parçalıyor. İnsanın hayal edebileceği en kötü şeyleri gördüm. Bu işi yaptığım için hayatım boyunca yara alacağımdan korkuyorum,” dedi röportaj yapılan müteahhitlerden biri olan Rahel Gebrekirkos.
Destek personeli “yetersiz donanımlı, profesyonel olmayan ve yetersiz nitelikliydi” ve moderatörler başa çıkmak için sıklıkla uyuşturucuya yöneliyor ve rahatsız edici düşüncelerden, depresyondan ve diğer sorunlardan şikayet ediyorlardı.
Bunlardan bazılarını daha önce duyduk, ancak bunların hala yaşandığını duymak önemlidir. Bu türden birkaç rapor var, ancak diğerleri daha kişisel hikayeler veya farklı formatlarda.
Örneğin, Yaser Yousef Alrayes Suriye’de bir veri yorumcusu, yüksek öğrenimini finanse etmek için çalışıyor. O ve oda arkadaşı, belirttiği gibi, genellikle yetersiz tanımlanmış olan ve müşterilerden gelen sinir bozucu taleplerle birlikte, metin görüntülerini ayrıştırmak gibi görsel açıklama görevlerinde birlikte çalışıyorlar.
Çalışmalarını belgelemeyi seçti kısa film şeklinde bu kesinlikle sekiz dakikanızı ayırmaya değer.
Yasser gibi çalışanlar genellikle birçok organizasyonel katmanın arkasında gizlenir ve alt yüklenicilere alt yüklenici olarak hareket ederler; böylece herhangi bir sorun veya dava olması durumunda sorumluluk hatları belirsizleşir.
Projenin liderlerinden biri olan DAIR ve TU Berlin’den Milagros Miceli, raporda belirtilen şirketlerden herhangi bir yorum veya değişiklik görmediklerini ancak bunun henüz erken olduğunu söyledi. Ancak sonuçlar daha fazlası için geri dönmeleri için yeterince güçlü görünüyor: “Bu çalışmayı ikinci bir veri çalışanları grubuyla sürdürmeyi planlıyoruz,” diye yazdı, “büyük olasılıkla Brezilya, Finlandiya, Çin ve Hindistan’dan.”
Şüphesiz bu raporları değerli kılan niteliklerinden dolayı, yani anekdot niteliğinden dolayı göz ardı edecek bazıları vardır. Ancak istatistiklerle yalan söylemek kolay olsa da, anekdotlar her zaman en azından bir miktar gerçek taşır, çünkü bu hikayeler doğrudan kaynaktan alınmıştır. Bunlar Kenya, Suriye veya Venezuela’da bu sorunları yaşayan tek düzine moderatör olsalar bile, söyledikleri onlara güvenen herkesi, yani hemen hemen herkesi ilgilendirmeli.
genel-24