Kanallar yaz dizileri sezon dizileri kadar yatırım yapmıyor. Uygun bütçelerle ortalama işler yapıp yazın da güzel reytingler alabiliyorlar. Gerçekten iyi izlenip efsane olanlar da var, 'Ya ben bunu üç yazdır elli kere izledim' denilen de. Ama yüzler isimler değişse de hikâyeler bir türlü değişmiyor.
Fakir bir kıza ihtiyacımız var. Olanca güzel, alımlı ama salaş, fakir ve fakirliği her fırsatta dile getirilen bir kıza.
Bu arada fakir deyince aklınıza gecekonduda yaşayan kendi halinde bir aile falan gelmesin. Venedik Burano tadında şekil şükül yerlerde oturuyorlar. Evler minimum iki katlı, dayalı döşeli.
Bir de öööööökküz gibi zengin bir ailenin zengin oğlu lazım bize.
Yunan tanrısı gibi tövbe estağfurullah bir vücudu olmazsa izlemeyiz. O kadar kaslı oluyorlar ki yerli yersiz durmadan üzerlerini çıkarıyorlar memişlerini ezberletmek için.
Alfa erkekten bahsediyoruz. Sadece fiziksel ve maddi üstünlük olmaz. En iyi okullarda okuması, yöneticilik yapıyor ve insanlara tepeden bakıyor olması lazım.
Heee perdelerini kaldırdığında da kedi gibi bir insan. Kedi derken kaplan falan, o kasları unutmayalım. Acayip yaratıcı olmak, değişik değişik hobilere sahip olmak durumunda.
Araya muhakkak rakipler girecek. Çünkü bizim fakir kızımız çok güzel. O yüzden kendini savunabilecek, hanım evladı olmayacak, yerli yersiz kükreyip sinir krizleri geçirip, sonra da çocukluğundan kalan travmaları anlatacak.
Neden mi herkes bu fakir kızımıza yürüyor? Çünkü çok saf, temiz, yer yer cahil ama sempatik. Bilirsiniz zengin ve kaslı erkekler buna bayılır.
Çünkü o zengin kaslıların çevrelerinde yılan dolu yılan. Sürekli bir seksilik içinde yüzen bu kadınlar artiz kere artizdir, fakir kızımıza çektirir. Gözü zengin kaslıdadır.
Ama tüm yılanlara ve yalanlara rağmen köööppek gibi hoşlanırlar birbirlerinden.
Zaten kızın yapması gereken tek şey salak salak hareket edip sevimli olmak, bugün her cafede bulunan yemekler için "O da neymiş ben istemem menemen yiyecem" deyip puan toplamak.
Çünkü sanki bunca artizliği babam yapıyormuş gibi, bu kasıntı ve sürekli poz vererek duran adamlar doğal kızlara bayılıyor.
İtlik serserilik peşinde koşan birçok insan veya edebaz ana babaya rağmen bunlar beraber olurlar.
Yaz vakti, ortamlar renkli, herkesin kanı kaynıyor. Sen bu insanları nasıl tv başında tutacaksın? Aha böyle.
Ama devamlı öpüşeyazan bu aşıklar bir türlü öpüşemez. Telefon çalar, kapı çalar, ortama birileri girer, biri vicdan azabına tutulur bilmem ne bilmem ne. Ama öpüşemezler.
Vicdan azabı derken neyi mi kastediyoruz? Tabii ki bu çiftten birinden birinin bir sır saklamasını, sinsi bir planın içine dahil olmasını, afedersin arkadan arkadan vicdan micdan ayağına terbiyesizlik yapmasını.
Ama sonra törenler eşliğinde öpüşme sahneleri gelir. Öpüşme biter sevişme, sevişme biter evlilik, evlilik biter çocuk.
Yani ortam devasa bir altın gününe dönüşür ve burnunuza kesif bir naylon çorap kokusu gelir. Hiçbir şey yetmez, hep bir sonraki adım beklenir. Çocuktan sonra da biter işte.
Çünkü bu diziler bir Ezel bir Şahsiyet değil. Tüm olay bu iki insan öpüştü mü, sevişti mi, kavuştu mu kavuşmadı mı. Gizemmiş akılcı planlarmış bunlara gerek yok.
Çoğu zaman ortalama oyunculuklar görsek de, sonrasında devleşen isimler de çıktı yalan değil.
Ama genellikle her yaz aynı oyuncuları görürüz bu tarz dizilerde. Bu looptan çıkamayan otomatikman bir sonraki yaza devreder.
Bu yazın dizisi 'Erkenci Kuş'. Demet Özdemir ve Can Yaman zaten her yaz bir iş yapıyor ama hakkıyla yapıyorlar açıkçası, hep de tutuyor.
Ama siz bu klişelerden bıktıysanız kendinizi belgesellere verebilirsiniz.
Ya da yazı kitlemeyeyim derseniz bir çırpıda izlenecek, pek kafa yormayacak bir sürü kalite yabancı dizi mevcut.
Nasılsa sonu aynı, MUTLU SON! Evleniyorlar sonunda. Kesin bilgi.
