Peki nasıl?
Empati, sempati, iletişim ve daha nicesi günümüzün en çok ihtiyaç duyulan becerileri arasında. İş dünyasındaki yetkinlikler sistemi bu odaktan çalışıyor.
Daha başarılı olmak, hedeflerine ulaşmak, lider olmak, vb.. Hemen hemen her iş ilanında, her performans değerlendirme formunda vazgeçilmezlerin arasında olan beceriler.
Ve hepsi başkalarıyla olan ilişkimizi düzenlemek, iyileştirmek ve hatta daha mutlu olmak için gerekli, -veya konu hep bu açıdan değerlendiriliyor-. Kişinin sahip olduğu bütün özellikleriyle ilgili neler yaptığı ve her şey önce başkası için gibi!
Peki Kendimizle Olan İlişkimizde Keşfedilecek Hazine Nerede?
Her birimiz kendi yaşam yolculuğumuzda bir potansiyeli geliştiriyoruz. Hepimiz artı değer yaratan özelliklerimizle, eksik olduğunu düşündüğümüz alanlarla, birbirine benzeyen veya benzemeyen birçok özelliğimizi bir araya getirerek bir bütünü oluşturuyoruz. Öyle ki bazen o eksiklerle başka bir özelliğimiz birleşiyor ve bizi özel kılan, diğer insanlardan ayrıştırıcı tarafımız olarak ortaya çıkıyor.
Nerede ve hangi ailede doğarsak doğalım genetikten getirdiğimiz miras, girişine bir cümle yazılmış beyaz bir sayfa gibi. Coğrafyanın üzerine ve -rağmen- geliştirdiğimiz özelliklerimiz, aldığımız eğitimler, bizi heyecanlandıranları keşfetmeye başladıkça, yaşadıklarımızdan deneyim çıkardıkça ortaya biricik bir hazine çıkıyor. İşte bütün mesele o hazineyi nasıl değerlendirdiğimizde ve nasıl harcadığımızda…
Peki Neden Zorlanıyoruz?
Keşfetmek bir heyecan…
Keşfetmek riskli…
Keşfetmek bilinmezin içinde yelken açmak…
Keşfetmek dış etkilerden arındığında nasıl biri olduğunu hatırlamak…
Keşfetmek kendini bulmak için aynaya cesaretle bakmak…
Genelde toplumun verdikleriyle, çevrenin bizden beklentisiyle neredeyse kendiliğinden şekillenen bir yolculuğun dışına çıkmak konfor odasının kapısını açıp dışarıya bakmak demek.
Üstelik de kıyaslamalar, olması gerekenler ile kendimizi karşılaştırdığımızda talebe göre arz ettiğimiz bir kişilik örmeye başlıyor. İşte o kapıdan atmak o yüzden zor.
Keşifle Ustalık Arasındaki Köprü
Bugün bilginin çok, bilgeliğin ise az bulunduğunu söylediğimiz günlerdeyiz. Bütün mesele o örüntüleri kurmakta ve bir bütün içinde kendimizi değerlendirebilmekte. Potansiyel keşfinde kendi değerini anlamak ve bulmak için yola çıkan kişi her ne iş yapıyor olursa olsun hepsinin içinde kendi alameti farikasını yerleştirdiği alanlarla karşılaşıyor. Bu alanlar ne kadar fazlaysa kişinin hayattan beklentisi karşılanmaya başlıyor, mutluluğu bir süreçle yakalıyor, kendini tam ve bütün hissetme hali ortaya çıkıyor. Her birimiz bütün dışsal etki ve beklentilerle bir yaşam yolu çizmişken aslında hangi özelliklerimizi ortaya koyduğumuzda ve onlarla bir iş yaptığımızda kendimizi daha mutlu hissettiğimizi anlamaya başlıyoruz. Yapmayı sevdiğimiz şeyi yaptıkça, ustalaşmaya da başlıyoruz. Ustalaştıkça ve o konuda başvurulan kişi oldukça toplam hayat amacımıza daha çok hizmet ettiğimizi hissediyoruz ve bunu daha çok insanla paylaşmak isteyen bir insan haline geliyoruz.
Sevgili okurlar, bu dünyaya geliş amacımız belki de ustası olduğumuz konunun içinde saklı.
Ve evet ikisi de yumurta ve tavuk sorunsalı gibi. Bu döngüyü çözmek ve anlamlarına bölmek; pek uğraşmacalı, engebeli bir arazide dolaşmak gibi. Peki, ustalığını bulma yolculuğunda elde edilen mutluluk için buna değmez mi?
Linkedln