Ç­o­k­ ­p­a­h­a­l­ı­ ­o­l­a­n­ ­A­p­p­l­e­ ­V­i­s­i­o­n­ ­P­r­o­ ­k­u­l­a­k­l­ı­ğ­ı­n­ ­i­ç­i­ ­b­ö­y­l­e­ ­g­ö­r­ü­n­ü­y­o­r­.­ ­ ­C­i­h­a­z­ ­z­a­t­e­n­ ­i­F­i­x­i­t­ ­u­z­m­a­n­l­a­r­ı­ ­t­a­r­a­f­ı­n­d­a­n­ ­s­ö­k­ü­l­d­ü­

Bugün kulaklığın nasıl yere atıldığını gördük ve sonunda sadece dış katman kırıldı. Alttaki camın da aslında koruyucu olduğu ve ekranın kendisinin de ikinci katmanın altına gizlendiği ortaya çıktı.

Burada alışılmadık bir durum ve harici bir gözlemci için kullanıcının gözlerinde üç boyutlu bir etki yaratmaya yardımcı olan bikonveks lenslerle kaplı. Bu arada dış katmanların zarar görmeden sökülmesi ya zor ya da tamamen imkansızdır.

Kabloların, konektörlerin bolluğu ve bunların yoğun düzeni göz önüne alındığında, daha fazla sökme işlemi en kolay iş değildir. Çok sıkı bir düzen.

Yazarlar henüz sürdürülebilirlik açısından bir derecelendirme vermediler ve cihazın özellikleri göz önüne alındığında bir derece verecekleri de kesin değil. Ancak sökme sırasında dış katmanlara verilen hasar, tüm elemanların çok yoğun düzenlenmesi ve genel olarak sökme işleminin karmaşıklığı göz önüne alındığında, derecelendirmenin yüksek olması pek olası değildir.