Anadolu bölgesi, tıbbi amaçlarla kullanılan çeşitli bitki türlerinin zengin bir geçmişe sahip olduğu bir yerdir. İnsanlar burada uzun yıllardır sağlık ve tedavi için doğal bitkileri kullanmaktadır. Bu bitkiler arasında insan sağlığına yararlı birçok özellik barındıranlar bulunurken, bazıları ise tehlikeli ve zehirli olabilir.
Karadeniz bölgesinde yaygın olan ve yerel olarak “Komar” veya “Kumar” adıyla bilinen Rhododendron ponticum türü, zehirli bitkiler arasında yer alır.
Komar, her mevsim yeşil kalan yapraklarıyla dikkat çeken bir ormangülü türüdür. Bu bitkinin pembemsi-mor renkli çiçekleri arılar tarafından bal yapımında kullanılırken, kalın ve sivri yaprakları odun yakmak için tercih edilir. Doğu Karadeniz Bölgesi’nde doğal olarak bulunan bu bitki, kırmızı renkli ve gevşek toprakları sevmesi nedeniyle, çay tarımı yapılacak alanlarda temizlenmiştir. 20. yüzyılın başlarında bu bitkinin yerini alan çay tarlaları, bölgenin ekonomisine önemli bir katkı sağlamıştır.
Geleneksel halk hekimliğinde, komar ağacının yakılarak elde edilen yağı saçkıran gibi deri hastalıklarının tedavisinde kullanılırdı. Ancak bu bitkinin yapraklarını yiyen hayvanlar zehirlenip ölme riskiyle karşı karşıya kalırdı.
Anadolu’da farklı yörelerde farklı isimlerle anılan bu bitki, Rize’de “cazi gülü”, Giresun’da “ağu”, Artvin’de “yel ağacı” ve Lazca’da “mşkeri” olarak bilinir. Yöresel bir pişirme yöntemi olan “mşkeyişi butka”da ise, komar yaprağı ekmek pişirirken kullanılır; yaprak pileki üzerine serilir ve üzerine köz yerleştirilerek ekmek fırınlanır.
Bitkinin adı, Yunanca “komaro” (κομαρο) veya “kumaro” (κουμαρο) sözcüğünden türemiştir ve bölge insanının doğayla iç içe yaşamının ve kültürel pratiklerinin bir parçası olarak kalmaya devam etmektedir.