24 Kasım Öğretmenler Günü’nü özel şairlerden, özel şiirler ile kutluyoruz…
"Öğretmenim, canım benim!
Seni ben pek çok severim.
Sen bir ana, sen bir baba,
Her şey oldun artık bana"
…
Rakım Çalapala’nın bu dizeleriyle başladı çocukluğumuz. Hatta sizin de hatırınızdaysa, notalara dökerek şöyle bir çocukluğunuza gidin derim…
Ama öncesinde bugünün başladığı zamanlara gidelim. Öğretmenler, bir çocuğun anne ve baba ile tanışmasından sonra - ki bu kısmı es geçilen çocuklar için yeri başka – tanıyıp güven duyduğumuz, çok sevdiğimiz, bizi hayata neredeyse sıfırdan hazırlayan o muhteşem varlıklar. Elbette onlara özel bir gün olmalıydı. İşte onlara ayrılan bu özel gün, her yıl 24 Kasım’da tekrarlanmak üzere ilk kez 1981’de kutlandı.
Bakanlar Kurulu, 11 Kasım 1928’de düzenlenen toplantıda Atatürk’e, “Millet Mektepleri Başöğretmenliği” unvanı verdi ve bu durum, 24 Kasım’da Millet Mektepleri Talimatnamesi’nde yayımlanarak resmileşti. Atatürk’ün 100. Doğum yılı olan 1981’de de, “Başöğretmen” olduğu bugünün, ülke çapında “Öğretmenler Günü” olarak kutlanmasına karar verildi.
Öğretmenler Günü’ne özel bu kutlamalar, 26 Kasım 1992’de Resmi Gazete’de yayımlandı ve Öğretmenler Günü Kutlama Yönetmeliği çerçevesinde yürürlüğe girdi. Ayrıca 1994’te de, her yıl 5 Ekim, UNESCO tavsiyesiyle dünya çapında Öğretmenler Günü kutlanmaya başlandı. 5 Ekim 1966’da Paris’te gerçekleşen “Öğretmenlerin Statüsü Hükümetlerarası Özel Konferansı”nda, “Öğretmenlerin Statüsü Tavsiyesi” oy birliği ile kabul edilmişti.
(Ceyhun Atuf Kansu)
Küçücükken yüksek sesle okuduğumuz, notalara döküp marş yaptığımız Çalapala şiirinin yerini, Ceyhun Atuf Kansu’nun “Dünyanın Bütün Çiçekleri” şiiri aldı.
“Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!”
Bu, Köy Öğretmeni Şefik Sınığ’ın son sözleriydi. Mesleğine böylesine aşık bir öğretmen, hayata veda ederken bile aklından dünyanın bütün çiçekleriyle özdeşleştirdiği öğrencilerini geçiriyordu. Artık öğretmenlik mesleğinin kutsallığını sevgiden öte kavramaya ve şiirleri daha çok anlamaya başladığımız zamanlardı. Ve daha bu şiirlerden nicesini, nice özel isimler yazdı.
Seçtiğim bu şiirler, yolundan yürüdüğümüz bütün öğretmenlerimiz, bir şekilde kendisinden bir şeyler öğrendiğimiz her bir varlık için. 24 Kasım Öğretmenler Günü kutlu olsun!
"Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim".
(Ceyhun Atuf Kansu)
Bütün karanlığın ulu güneşi,
Her gece gönlüme dol öğretmenim.
Kim ki çıkmak ister ömür dağına,
Ancak senden başlar yol öğretmenim.
…
(Aşık Mahzuni Şerif)
Mavi bir ışık yandı gözlerimde,
Gökyüzü öyle yakın
Çocuklar doğacak çocuklarım
Ve öyle yağmur ki toprak, koklarsın
Ellerin bütün hayvanlar alemi,
Hangi ağacı çalsam açıyor
Uzaylar uslu,
Yönlerim yörük,
Sağduyularım sol duyu.
...
(Can Yücel)
A’dan başlar aydınlık,
Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.
Soluğudur düşüncenin, buğdaydan yalaza dek
Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir
Yeryüzü ile el ele öğretmen.
…
(Fazıl Hüsnü Dağlarca)
Yurdumuz uçsuz bucaksız,
Gökte yıldız kadar köylerimiz var.
Ama uzak, ama harap, ama garipsi…
Alın benim gönlümden de o kadar.
…
(Cahit Külebi)
Ellerin vardır öğretmenim,
Memleketin alın yazısını yazar.
Dağıtır kopkoyu karanlıkları,
Ellerin yüreklerimizde bahar…
…
(İlhan Geçer)
Yoklama defterlerinden öğrendim sizi,
Benim haylaz çocuklarım!
Sınıfın devamsızını,
Bir sinema dönüşü tanıdım;
Koltuğunda satılmamış gazeteler…
…
(Rıfat Ilgaz)
Hava ne kadar güzel öğretmenim,
Yollar, ağaçlar, kuşlar ne kadar güzel.
Yeryüzü pırıl pırıl öğretmenim,
Gizlisi saklısı kalmamış dünyanın,
Nesi var nesi yoksa dökmüş ortaya
Bütün bitkiler, bütün hayvanlar, bütün taşlar
Sürüngenler, konglomeralar, serhaslar,
Hepsi, hepsi orada öğretmenim.
…
(Melih Cevdet Anday)
*
Instagram: biyografivekitap