Apple takozu kaldırıp daha geleneksel bir şekil tercih ettiğinde karışık duygulara kapılmıştım. M2 MacBook Air. Biraz saygısızlık gibi mi geldi? Elbette, ama en azından kama değildi gitmiş gitmiş. Hala M1 Air vardı.
Şimdilik hariç M3 Air burada, durduruldu. Artık gerçekten kama döneminin sonu geldi ve kendimi mahrum hissetmekten kendimi alamıyorum.
Mantıksal olarak konuşursak, kama şeklini kaybetmek yeni Air'lerin ne kadar iyi çalıştığını etkilemez. Biliyorum çünkü bende bir tane var: 15 inç M2 MacBook Air. İnce ve şıktır ve pili sonsuza kadar dayanır. Bunun için burun parası ödemedim. Bunlar Air'in tanımlayıcı özellikleridir – kamasız veya kamasız.
Ama aynı zamanda iş için kullandığım bir M1 MacBook Air'im var. Son zamanlarda ikisi arasında gidip gelerek bu takozu düşündüğümden daha fazla takdir etmeye başladım. Belki bu sadece benim hayal gücümdür, ama yazmayı daha kolay buluyorum. Taslak yazarken eğimli kenar avuçlarımın altında daha rahat oluyor. Ofiste yürürken onu kolumun altına sıkıştırdığımda kendimi daha iyi hissediyorum. Yıllar boyunca birçok MacBook Air sahibi oldum. Aslında kendi paramla satın aldığım ilk şeydi. Sırt çantamın fermuarını açıp dizüstü bilgisayar bölmesinde bekleyen o takozu gördüğümde hâlâ aynı bulanık duyguyu hissediyorum.
Ancak bu, belirsiz tasarım tercihlerinden daha fazlasıdır. Bana göre kama Hava için açık ve farklı bir kimliği temsil ediyordu.
İlk Air'imle ilgili her şeyi sevdim. Üniversitede 17 inçlik Dell Latitude'u sürerken sırtımı kırdıktan sonra, ultra taşınabilir tasarım bana bir mucize gibi geldi. Ne zaman sırt çantamı açsam, o konik profil çok büyük bir fark oluşturuyordu. Yerine Sadece kalın bir levha olduğundan, bir dizüstü bilgisayarı ve daha birçok şeyi aynı anda taşıyabilirdim. Omuzlarımdan tam anlamıyla bir yük kalkmıştı ve bu özgürlük hissi? Air'i bu kadar ikonik bir ürün yapan da tam olarak budur.
Yıllar geçtikçe bu şekil ruhuma yerleşti. Bunu kafelerde, uçaklarda, ofislerde vs. görüyorum ve her ne sebeple olursa olsun işime başlamamda bana yardımcı olan görsel bir işaret haline geldi. Ahbeynim şöyle düşünüyor: şu takozlara bak. Çalışma alanına ulaştım. On yıl önce bir öğleden sonrayı San Francisco'daki bir kafede bir sonraki büyük şeyin hayalini kuran birkaç genç girişimci grubuna kulak misafiri olarak geçirdiğimi çok iyi hatırlıyorum. Fikirlerinin çoğu açıkça korkunçtu ama enerji elektrikti. Hepsi MacBook Air'lerin üzerine eğilmişlerdi.
Yeni Air'ler, düz profilleri ve kare kenarlarıyla, daha az bağlantı noktasına sahip bir Pro'ya daha çok benziyor, ancak Profesyoneller zayıflayıp hafifledikçe, bu, birini elime aldığımda hangisinin olduğunu bileceğimin garantisi değil. Hangi. Eskiden MacBook Pro ile MacBook Air'i karşılaştırdığımda belirgin farklar vardı. Ama yazımda yazdığım gibi M3 MacBook Pro 14 incelemesiikisi arasındaki çizgi bulanıklaşmaya başlıyor. 13 inç Air ile 14 inç Pro arasındaki farklar daha net ancak ortası bulanıklaşıyor. 15 inç Air'i satın almak, her türlü gerçek ağırlık avantajından vazgeçtiğiniz anlamına gelir; 14 inç Pro 3,4 pound, 15 inç Air'im ise 3,3 pound ağırlığındadır. Yapılandırmanıza bağlı olarak paradan da tasarruf edemiyor olabilirsiniz. Birkaç ay önce rakamları kendim için araştırdığımda 100 dolarlık bir farka bakıyordum.
İleriye dönük olarak Air'i temel MacBook Pro'dan ayırmaya yardımcı olacak neler var? Biraz daha ince bir profil mi? Belki renkli bir tipseniz, gösterişli bir renk? (Apple renkler konusunda o kadar da etkili değil olabileceği gibi.) Dediğim gibi, Air'in sütununda ağırlık artık mutlaka bir artı değil. Limanlar mı? öyle mi limanlar gerçekten Air ile temel MacBook Pro arasında duran en önemli şey nedir? Bu yanlış hissettiriyor.
Bugün uyandığımda takozla ilgili herhangi bir şey hissetmeyi beklemiyordum. Ancak geriye dönüp baktığımda, hayatımın ve kariyerimin en önemli dönemlerinden bazılarında kama şeklinde bir Havanın mevcut olduğunu görüyorum. Şimdi başka bir tane alamayacağım için mi? Elimden geldiğince bu M1 Air'i elimde tutacağım.
Kaynak bağlantısı