­R­o­b­o­t­ ­D­r­e­a­m­s­­ ­i­n­c­e­l­e­m­e­s­i­:­ ­Y­a­l­n­ı­z­l­ı­ğ­a­ ­ç­a­r­p­ı­c­ı­,­ ­d­i­y­a­l­o­g­s­u­z­ ­b­i­r­ ­ö­v­g­ü­

Pablo Berger'in Robot Rüyaları, gerçek hazine, yol boyunca kelimenin tam anlamıyla edindiğimiz, postayla sipariş edilen arkadaşlardır. İspanyol yönetmen, bir gram bile diyalog olmadan, bir yandan dostluk ve bağ kurma öyküsünü anlatırken, bir yandan da yalnızlığın ne kadar derin olabileceğini fazlasıyla açık bir şekilde ortaya koyuyor. Bir köpek ve robot BFF hikayesinin bu kadar derinleşebileceğini kim bilebilirdi?

Dayalı Sara Varon'un çizgi romanıOscar adayı olan bu film, kesinlikle önlenebilir koşullar nedeniyle ayrılan beklenmedik bir çift arasındaki geçici ama kalıcı bir bağlantıyla başlayarak yaklaşık bir yıl boyunca geçiyor. İzolasyonu ve birbirine bağlılığı keşfetmek için animasyon, müzik ve sesin sade ve güzel bir kullanımı, Robot Rüyaları bu yıl göreceğiniz en etkileyici, dokunaklı filmlerden biri olacak; hem de tek kelime etmeden.

Robot Rüyaları prömiyerini geçen yıl Cannes Film Festivali'nde yaptı ve ardından büyük ilgi gördü. Toronto Uluslararası Film Festivalihepsi eleştirel beğeni topladı. Nihayet bu yaz ABD'de gösterime giriyor. Robot Rüyaları yepyeni bir izleyici kitlesini gönülden ele geçirmek üzere.

Nedir Robot Rüyaları hakkında?

80'lerin Manhattan'ında geçen Robot Rüyaları sizi East Village'da tek başına yaşayan Dog'la tanıştırıyor. Yalnızlığını gidermek amacıyla Dog, televizyondan Amica 2000 adlı kendin yap arkadaşını satın alır. Bize göre adı Robot'tur. Bu gerçeklikte temizlik, güvenlik, ders verme ve spor için robotlar var ama Robot özellikle arkadaşlık için tasarlanmış gibi görünüyor (onlar var).

Robotlarla teknoloji destekli dostluk, onlarca yıldır yazarları ve film yapımcılarını büyüledi. Steven Spielberg'in Yapay Zeka Yapay Zeka ile Alex Garland'ın Eski Makine, sayısız diğerleri arasında. Cehennem, Mary Shelley'ninki bile Frankeştayn sayılır. Ama içinde Robot RüyalarıKöpek ile robot arasındaki baş döndürücü aşk yazı, başlı başına benzersizdir ve onların yeniden bir araya gelme konusundaki çılgın umutlarını iki saat boyunca umursadığınız tek şey haline getirecek kadar etkilidir.

aksine Ne gibi görünüyor römorklardaRobot ve Köpek aslında filmin çoğunu ayrı geçiriyorlar. Ne?! Robot, tuzlu su ile ilgili bir dizi talihsiz olay nedeniyle aylarca kumsalda paslanmaya mahkûm kalır, hayal gücünü kıyıdaki cansız tehlikelerden kaçmak için bir araç olarak kullanır ve kendilerine gerçek bir çöp muamelesi yapıldığı gerçeğiyle baş eder. Film, Köpek ve Robot'un birlikte geçirdikleri yazdan sonraki yaşamlarını anlatan bir dizi hikaye işlevi görüyor ve filmin derin duygusallığına doğru ilerliyor. Madison County Köprüleri-seviye doruk noktası.

Arkadaşlığa açıkça bir beşlik çakmak yerine, Robot Rüyaları esasen milyonlarca insanın yaşadığı bir şehirde derin (ve derinden ilişkilendirilebilir) bir yalnızlığın, ayağa kaldırılıp geride bırakılmanın hikayesidir.

Robot Rüyaları eşi benzeri olmayan bir yalnızlık portresi.

Onun çekirdeğinde, Robot Rüyaları görülme ve dahil edilme duygusunun en yüksek seviyelerinin yanı sıra unutulma veya bir kenara atılma duygusunun en düşük seviyelerinin dokunaklı bir keşfi. Köpeğin TV ekranındaki yansıması, komşusunun apartman penceresinden, kayak tatilinde ya da sadece Central Park'ta kahrolası bir yürüyüşe çıkmaya çalışırken görmekten kaçınamadığı mutlu çiftler gibi, yalnız yaşamının sürekli bir hatırlatıcısıdır. .

Şehrin karşı tarafında, Coney Adası'nın ıssız bir plajında, Robot'un üzerinde bırakıldığı parlak turuncu havlu bir tür hapishaneye dönüşmüş; Robotun düşen kar tanelerini kucaklamaktan, kıyıdaki yaban hayatıyla arkadaşlık kurmaktan ve aylarca hayal kurmaktan başka yapacak işi yok. Kıskançlık ve ihanet, Robot'un hayallerinin başına bela olurken, terk edilme duyguları giderek daha acı verici hale gelir. Bu arada Köpek arkadaş edinmek için yeni fırsatlar arıyor ve bu da zavallı Robot'a olan empatimizi artırıyor ama bu aslında filmin en gerçekçi unsurunu yansıtıyor: Hayat devam ediyor.

Mashable En Çok Okunan Hikayeler

Berger, kurtarma çalışmaları ne kadar uzakta görünürse görünsün, daha gerçeküstü sahneleri keşfetmek için Robot'un başlık niteliğindeki rüyalarını kullanıyor; bunlara muhteşem bir övgü de dahil. Oz sihirbazı Teneke Adam'ımızın etrafında step dansı yapan papatyalardan oluşan bir orduyu içeriyor. Bu gerçek dışı anlar Dog'un deneyimine de yansıyor – Slurpee içen bir kardan adamla on lobutlu bir bowling seansı rüyası tam olarak gerçeği ifade etmiyor, ancak bu sahnedeki aşağılanma Dog için oldukça gerçek.

Köpek ve Robot, aylar boyunca bireysel olarak başkalarıyla bağlantı kurma anları buluyor, ancak her şeyden önemlisi bu animasyon filmi, pek çok canlı aksiyon denemesinden daha gerçek bir yalnızlık portresi çiziyor. Ve bunun sesle çok büyük bir ilgisi var.

Diyalog olmadan, Robot Rüyaları kelimelerin abartıldığını kanıtlıyor.

Tamamı Robot Rüyaları diyalog içermemesi, New York'a özgü ortamına rağmen filmi tema ve yaklaşım açısından anında evrensel kılıyor. Alfonso de Vilallonga'nın coşkulu, empatik müziği, muhteşem foley efektleriyle birlikte, hikayenin duygusal iniş ve çıkışlarını örerek, Robot Rüyaları sessiz bir film gibi işliyor. Diyalogsuz filmin tam tersi bir film bu, örneğin: Sessiz Bir YerSessizlik ihtiyacının terör yaratmak için kullanıldığı, ancak bu bir o kadar da deney niteliğinde.

Beş dakika sonra Robot Rüyaları, karakterlerin konuşmadığını gerçekten unutacaksınız; görseller karakterler arasındaki dinamikleri, zamanın geçişini ve sahnenin aciliyet duygusunu belirtmek için yeterlidir. Karakterler ses yoluyla güler, endişeli görünür ve öfkelerini ifade ederler.

Film boyunca en etkili duygusal pusulanın müzik olduğu kanıtlanıyor. De Vilallonga, karakterleri neşelendirmek için neşeli bir caz müziği, önemli bir onarım montajı için funk ve daha derin anlar için duygusal bir piyano aracılığıyla hareket ettiriyor. İğne damlaları, filmde Dog ve Robot'un dostluğunun büyük ölçüde altını çizen Earth Wind and Fire'ın ikonik şarkısı “September”ın kullanılmasından daha etkileyici gelmiyor. Film aynı zamanda karakterler radyolarını ayarlarken veya arabalarından müzik çalarken, öyküsel ve öyküsel olmayan sesleri kusursuz bir şekilde örüyor. Bunların hepsi, filmin söylenmemiş yardımcı karakterine, yani şehrin kendisine katkıda bulunan samimi, özellikle New York'un ses manzarasını yaratıyor.

Robot Rüyaları New York'a içten bir övgüdür.

First Avenue metrosunda şarkı söyleyen bir ahtapot kova davulcusu, Central Park'ta yankılanan bir çelik davul düeti – New York şehrinin sesleri, şehrin giriş ve çıkışları için hoş bir sahne oluşturuyor. Robot Rüyaları. Zekice detaylandırılmış, hareketli animasyonlarla New York City başlı başına bir karaktere dönüşüyor.

Dostluk dolu bir yaz için mükemmel ortam: Bow Köprüsü'nün altında kürek çekmek, Bethesda Çeşmesi'nin yanında sosisli sandviçleri koklamak, Empire State Binası'nda dürbün kullanmak, Williamsburg Köprüsü'nün altında oturup şehrin siluetini izlemek. Robot'un varsayılan iyimserliği ve ezici nezaketi, New York'un atılganlığıyla çatışarak Alphabet City'deki serserileri kızdırır. Dog, Çin Mahallesi'nin iyi stoklanmış mağazalarını inceliyor ve Robot, Brooklyn'in süslü çatısından havai fişeklerin keyfini çıkarıyor. Coney Adası'ndaki sahneler yenilecek kadar güzel görünüyor. Her kareye yerleştirilmiş küçük ayrıntılar göz kamaştırıyor; kumsaldaki buz kutusundaki yavru penguen o kadar anlamlı ki, diye bağırdım.

1980'lerin Manhattan'ı olan filmin manzarası, özellikle şehir silüetindeki İkiz Kuleleri içeriyor; bu, kaybedilen sevdiklerimize ve kalıcı bağlantı gücüne her yerde bir selam işlevi görüyor. Bu ne yazık ki beklenmedik bir görüntü, kaybedilen zamanı herhangi bir madeleine kadar dokunaklı bir şekilde anımsatan bir görüntü.

Beklenmedik dostluğun ve fazlasıyla gerçek kayıp ve yalnızlık duygularının gücüne muhteşem bir övgü. Robot Rüyaları konuşulan bir cümle kadar olmasa da kalıcı bir etki bırakacaktır. “Eylül”ün sesini yükseltin ve hemen bu filmi görmeye başlayın.

Robot Rüyaları 31 Mayıs'ta New York'ta ve 7 Haziran'da Los Angeles'ta açılıyor ve Haziran ayı boyunca ABD geneline yayılıyor.